In speelronde twintig van de interne competitie van Schaakvereniging Zierikzee bleef de top drie ongewijzigd. Koploper Sjaak Spiegels verloor echter voor de tweede maal dit seizoen en ziet zo zijn eens zo comfortabele voorsprong verder slinken. De nummers twee en drie, Martin Krijger en Kees van den Nieuwendijk, beleefden in hun partijen wederom zware tegenstand maar brachten zichzelf door te winnen wel terug in de titelstrijd. Razend spannend is het bovenin, nu de top drie slechts binnen drieëntwintig punten van elkaar staan. En omdat één gewonnen partij goed is voor zo’n veertig punten is de afloop niet te voorspellen.
Welhaast een competitie binnen de competitie is die om de vierde plaats. De afstand van plek drie naar vier is met ruim honderd punten fors, maar de strijd om deze vierde positie is met een hand vol kanshebbers ook ongekend spannend. Hierin deed Marnix den Boer uitstekende zaken, want hij was verantwoordelijk voor de hernieuwde spanning in de titelstrijd. Opvallend in deze speelronde was de sterkte van de zwartspelers. Van de elf partijen was er in negen daarvan winst voor zwart, terwijl er slechts één winst en één remise voor wit spelers viel te noteren.
Een paar weken geleden hadden twee spelers de kortste partij van deze competitie. Dat record werd vanavond bijna verbroken. Laura Melkert opende ijzersterk en had Marianne Blinde al snel bijna mat. Blinde had echter toch nog een escape. Melkert kon niet doorpakken en zo ging de partij gelijk op. Halverwege de partij kreeg Blinde zelfs een kans om Melkert mat te zetten, wat op het nippertje gezien werd. Tegen het einde probeerden beiden een pion aan de overkant te krijgen. Melkert kon de pion van Blinde echter blokkeren waarna Blinde opgaf.
De met wit spelende Spiegels won een centrumpion in de opening, waar Den Boer, met zwart, ontwikkeling mogelijkheden voor terug kreeg. Na wat afruilen en dat wit zijn f-pion voor de koning vooruit had gespeeld kon zwart druk zetten en kon wit slechts een beetje keepen. Maar op het einde van de partij kwam wit met een tegenaanval op de koningsvleugel die zwart maar net wist af te slaan door een toren af te ruilen voor een loper waardoor er ruimte kwam voor mat.
Al op de vierde zet offerde Krijger met zwart een pion om het initiatief te krijgen. Puur rekentechnisch klopte het niet maar achter het bord was het voor Michel Melkert lastig te weerleggen. Hij deed dit overigens uitstekend en op achtiende zet kon hij Krijger’s gevaarlijke loper afruilen. Melkert begon aan een tegenaanval maar kreeg hierdoor wel wat zwakke velden in zijn stelling. Krijger bood dameruil aan maar toen Melkert dit weigerde kwam Krijger steeds een beetje beter te staan. Melkert begon in tijdnood te komen en er kwamen foutjes die Krijger uiteindelijk zo’n groot voordeel opleverden dat Melkert opgaf.
Door het verlies van koploper Spiegels en de winst van Krijger moest ook Van den Nieuwendijk winnen. Het leek er echter lang op dat de partij tussen Peter de Vrieze en Kees van den Nieuwendijk remise zou worden. Beide heren hadden de eer van de laaste en langste partij van de avond, voor Van den Nieuwendijk overigens niets nieuws. De Vrieze deed onder tijdsdruk een verkeerde dame zet waarna zijn verdediging in duigen viel. Nadat De Vrieze zijn dame dreigde te verliezen, gaf hij op.
Partijen tussen Erik de Vrieze en Jac Weeland zijn voor de neutrale kijker eigenlijk nooit leuk om naar te kijken. De eerste twee ontmoetingen waren nog een prooi voor Weeland, gevolgd door twee saaie remises zonder enig wapengekletter. Deze vijfde editie leek heel even anders te worden. Het was De Vrieze die met een paard aan stuurde op een slagenwisseling. Weeland had echter berekend dat hem dit een pion op zou leveren, iets wat De Vrieze was ontgaan. In het restant van de partij kon De Vrieze weinig tot niets, en wilde ook eigenlijk niets. Weeland wilde wel, maar kon niet echt. De Vrieze stuurde aan op remise, stelde dat voor en kreeg dat ook. Beiden waren het erover eens dat in geval van mogen kiezen de voorkeur bij de zwarte stelling lag. De oplossing na verdere analyse bleek niet eenvoudig.
Frans Nijman opende met d4 wat Pieter-Jan van Strien slecht speelde en hierdoor een fout in zijn verdediging maakte. Nijman ging vol voor de aanval maar Van Strien verdedigde een schijnbaar onhoudbare stelling. Nijman focuste zo op het mat zetten van zwart dat hij tempo weggaf en per ongeluk zijn loper weggaf en zijn dame liet pennen. Nijman zag deze blunder te laat en gaf op.
Fokko Baakman kwam tegen Mark van Rooten goed uit de opening en zag kans een pion te veroveren, maar wist dit echter niet te verzilveren. Door een mooie combinatie wist Van Rooten de verdediging van de toren door de koning te onderbreken. De koning werd schaak gegeven, waarop Baakman niet had gerekend en moest een stap op zij maken waardoor zijn toren verloren ging. Van Rooten wist de partij toen verder goed af te wikkelen, won, en maakt zo een sprong naar de zevende plaats.
Frans Jansen wilde het London system spelen maar Paul Greefhorst varieerde naar het Soller Gambiet. Op de derde zet blunderde Greefhorst met g5 waardoor de stelling bijna begon te lijken op het gekkenmatje. Jansen strafte dat niet af en dacht met een ruil van dame tegen twee torens de partij naar zich toe te trekken. Jansen had zich echter verrekend en won maar een toren terug. In de nasleep dacht Jansen de andere toren toch te winnen met een paardvork ondersteund door zijn loper, maar de toren winst ging ten koste van beide stukken. Greefhorsts stelling was daarna stukken steviger en hij speelde meedogenloos de resterende stukken van Frans de doos in waarna Jansen niets anders restte dan overgave.
De partij tussen Teun Brouwer en Patrick Donkers duurde na een snel schaak nog lang totdat Donkers de overwinning naar zich toe kon trekken. De weg naar winst lag open voor Donkers toen Brouwer eerst zijn toren weggaf en er daarna zijn dame bij deed. Roberto Beth speelde met zwart tegen Dick Doeswijk en probeerde Scandinavische opening, maar daar trapte Doeswijk niet in. Gelukkig kon Beth een loper op de lange diagonaal zetten en sloeg zo een toren van Doeswijk. Beth speelde vervolgens door naar winst. John van Dalsen won van Marco Vieveen.