In speelronde dertien van Schaakvereniging Zierikzee was koploper Sjaak Spiegels afwezig. Dit gaf de nummers twee en drie van de ranglijst, Martin Krijger en Kees van den Nieuwendijk, de gelegenheid wat in te lopen en zo geschiedde. Omdat de ene De Vrieze net iets meer waarde vertegenwoordigde dan de ander was het stuivertje wisselen op die plaatsen twee en drie. Michel Melkert won alweer zijn zevende partij van het seizoen en maakte daarmee de grootste sprong op de ranglijst. Als best presterende nieuwkomer bekleed Melkert inmiddels een prachtige zesde plaats. De tweede helft van het seizoen zal de strijd om eigenlijk alle posities intenser worden, want de schakers kunnen elkaar vanaf nu één keer in de vier speelrondes treffen in plaats van één keer in de acht.
Peter de Vrieze dirigeerde in de Siciliaanse opening zijn zwarte stukken op een originele manier maar kwam uiteindelijk toch in een normale stelling terecht tegen Martin Krijger. Echter was er een verschil: zijn dame stond op c7. In het begin leek dit geen probleem, maar nadat Krijger het koningspaard van De Vrieze verjaagd had, kon een paard van Krijger met tempowinst de dame aanvallen. Hierna zou De Vrieze een belangrijke centrumpion verliezen of een toren tegen dat paard kwijtraken. De Vrieze koos voor het laatste. Hoewel hij nog lang gevaarlijk bleef met “mat achter de paaltjes” als dreiging moest hij uiteindelijk toch de vlag strijken.
Al op de zesde zet sloeg Paul Greefhorst een vergiftigde pion op e5 waardoor Marnix den Boer meteen een stuk won. Greefhorst herstelde goed in het tweede deel van de opening en na een aanvalsfout van Den Boer kon Greefhorst een stuk terugwinnen. Het gevolg was wel een open stelling waarin Den Boer met een loper een pion sloeg. Greefhorst sloeg de ongedekte loper maar zag pas toen dat Den Boer daarna een dubbele aanval op toren en koning plaatste. Hierna was er voor Greefhorst niet veel eer meer te behalen en nadat Den Boer het mat achter de paaltjes definitief onmogelijk maakte en ook nog eens de dames ruilde gaf Greefhorst op.
De partij tussen Kees van den Nieuwendijk en Erik de Vrieze werd eigenlijk al op de dertiende zet beslecht. In plaats van met een toren de d4 pion extra te verdedigen koos De Vrieze ervoor met h3 de witte loper weg te jagen. Van den Nieuwendijk sloeg vervolgens een paard op f3, waardoor de verdediging van de d4 pion van De Vrieze nog verder verzwakte. Alsof deze blunder nog niet erg genoeg was, deed De Vrieze er nog één achteraan door met d5 een paard van Van den Nieuwendijk te belagen. De Vrieze dacht na lang nadenken beter uit een slagenwisseling te komen, maar was vergeten dat Van den Nieuwendijk dus al de eerste slag had uitgevoerd. De Vrieze had die d5 pion op zet twaalf naar voor moeten schuiven in plaats van een dame zet. Van Den Nieuwendijk had de situatie dus beter in de gaten en had nu zomaar een paard cadeau gekregen. De Vrieze had duidelijk het belang van de verdediging van de d4 pion onderschat en deed met twee blunders achter elkaar de punten cadeau aan de nieuwe nummer twee: Van den Nieuwendijk.
Michel Melkert mocht met de witte stukken tegen Frans Nijman en opende met het London systeem. Nijman zocht direct de aanval waarna een aantal stukken van het bord verdwenen. Een zeer scherpe partij volgde waar na knap verdedigen van Nijman het Melkert was die uiteindelijk de overwinning naar zich toe kon trekken.
Teun Brouwer bracht in de opening gelijk zijn dame naar f6, wat tot een snelle afruil leidde. Alleen deed Fokko Baakman dat niet goed en verloor een paard. Met die achterstand ging Baakman op pionnen jacht. En dat lukte, eerst 1 toen nog 1. Daarna volgde een paarde vork en ook dit leverde weer een pion op. Daardoor kwam Brouwer onder druk te staan en in het centrum werden de pionnen van Baakman sterker. Baakman probeerde alle stukken van het bord te spelen en zo zijn pionnen voordeel uit te buiten. Toen hij in een combinatie het stuk voordeel van Brouwer door een penning te niet wist te doen en tevens de laatste stukken van het bord gingen, was er voor Brouwer geen houden meer aan. Met vijf pionnen achterstand op het bord gaf Brouwer op.
Dick Doeswijk wist gedurende partij met een paar pionnen en een stuk een behoorlijk voordeel te behalen. Alleen zag hij over het hoofd dat John van Dalsen er met zijn dame tussendoor kon glippen en zo zijn koning kon aanvallen. Dit leidde tot eeuwig schaak en daarmee tot punten deling. Het was de langste partij van de avond.