Met ingang van de 18e ronde van de interne competitie van Schaakvereniging Zierikzee wordt de strijd in de top van het klassement heviger. Voorheen mochten spelers elkaar slecht één keer per acht ronden tegenkomen, vanaf nu is dat één keer per vier ronden. Het gevolg is dat de top-zes bijna uitsluitend onderlinge partijen speelt, de laatste twaalf ronden voelen aan als twaalf finales.
Martin Krijger kon zich geen mooiere start van deze play-offs wensen. Tegen Kees van den Nieuwendijk kwam dezelfde opening op het bord die beiden vorig jaar tegen elkaars speelden. Nu echter speelde Van den Nieuwendijk op de tiende zet iets anders, wat niet goed uitpakte. Na een schaakje ging hij met zijn koning de verkeerde kant op, waarna Krijger met een dame-offer een matcombinatie kon uitvoeren.
Peter de Vrieze staat erom bekend dat je tegen hem geen rare dingen moet doen, dan slaat hij terug. Dus speelde Jac Weeland voor zijn doen een rustige opening en won er een pion mee, plus een iets betere stelling. Maar De Vrieze gaf geen krimp en veroverde de pion terug waarop beiden tot remise besloten.
Fokko Baakman had last van een vijandelijke loper en joeg deze weg met de pionnen voor zijn koning. Maar als Sjaak Spiegels je tegenstander is moet je zulke dingen niet doen. Spiegels maakte van de ontstane zwakte gebruik door met een schijnoffer een pion te winnen en Baakman onder druk te zetten. Deze bood nog een pion aan waarop hij weer aanval kon krijgen maar Spiegels ruilde de dames en won de partij nadat hij nog een pion buitgemaakt had.
In de onderlinge strijd wie aansluiting bij de top zou houden hield Erik de Vrieze het liever overzichtelijk en zette hij zijn stelling dicht. Marnix den Boer kon naar hartenlust aanvallen en voerde de druk zo hoog op dat De Vrieze door de bomen het bos niet meer zag en opgaf.
Chris van Eldik is al sinds 1977 lid van de schaakclub. Hij begon toen als een agressieve schaker die geen gelegenheid voorbij liet gaan om stukken te slaan. Hij was altijd één van de besten als het ging om het doorrekenen van stellingen maar had vaak het geduld niet dit ook goed te doen. Nu speelde hij weer een mooie partij maar vergat op het juiste moment genoeg tijd uit te trekken voor een goede beoordeling van de stelling. René van Rikxoort maakte er dankbaar gebruik van en koos de juiste voortzetting om uit de wurggreep te ontsnappen en combineerde knap naar winst. Bij latere analyse toonde Van Eldik haarfijn aan hoe het wel had gemoeten: met zijn machtige loper het spel controleren en met zijn pionnen doorlopen naar promotie.
Marco Vieveen en Coen Hennipman speelden een zeer vrije Franse verdediging waarin eerstgenoemde een paard verspeelde. Hij kwam onder hoge druk en blunderde later nog eens waarop hij opgaf. De pas dit jaar lid geworden Hennipman gaf wederom zijn visitekaartje af!
Frans Jansen maakte van de Londense opening weer een mooie kermis. Pieter-Jan van Strien verdedigde consequent maar uiteindelijk wist Jansen toch een steentje los te peuteren uit de vijandelijke vesting.. Hij won een toren een loper en het koningshuis van Van Strien stortte in. Na 38 zetten gaf hij op.