In de laatste speelronde van het jaar kroop Kees van den Nieuwendijk na een overwinning iets dichter naar de top toe omdat zijn directe concurrenten tegen elkaar remiseerden. Martin Krijger blijft koploper met Jac Weeland nog steeds vlak achter hem.

 

Sjaak Spiegels wil Martin Krijger nog wel eens verrassen met een goed voorbereide opening, dus Krijger besloot, voor het eerst in lange tijd, eens geen Siciliaans te spelen. Het werd nu Scandinavisch, wat Spiegels vlot beantwoordde met het opzetten van een stevige aanval. Constant dreigde een offer in het centrum, maar Krijger wist het gevaar te neutraliseren. Bij het ingaan van het eindspel kwam Krijger iets beter te staan. Op de 25e zet maakte Spiegels een fout die hem de partij had kunnen kosten maar Krijger zag het niet. Na een paar afruilen eindigde de partij in remise.

 

Kees van den Nieuwendijk won in het middenspel twee pionnen van Erik de Vrieze wat genoeg bleek voor de overwinning.

 

Marnix den Boer beantwoordde de Schotse opening van Jac Weeland met een zet die hem statistisch gezien slechts 20% kans op winst bood. Maar het bood hem wel mooie kansen in het open spel dat ontstond. Ondanks de pion die hij verloor kon hij het spel maken en drong zijn tegenstander in de verdediging, iets wat Weeland het liefst zelf doet. Na verloop van tijd won Den Boer de pion terug maar kreeg Weeland weer wat initiatief terug. In een moeilijk eindspel hadden beiden kunnen winnen maar het was niet meer uit te rekenen en werd tot remise besloten.

 

Peter de Vrieze was tegen Paul Greefhorst goed in vorm. Greefhorst wist in de opening een pion te winnen, maar dat gaf De Vrieze de kans op een serieuze jacht op Greefhorst zijn dame. Deze dacht de dreiging weg te nemen door ingewikkelde dingen te doen, maar dat kostte hem het tempo dat nodig was de dame te redden. Nadat hij op de dertiende zet voor de zevende keer de aangevallen dame moest spelen kwam de aftrekaanval die de zwarte dame in het houten kistje deed belanden. Greefhorst speelde nog even door in een kansloze partij en gaf op toen hij ook nog eens een toren weggaf. 

 

Met de opening e4 e5 en vervolgens de paarden er uit leek alles weer zich rustig te ontwikkelen. Door een misrekening van Coen verloor hij in de opening toch een pion. Fokko liep door het veroveren van die pion een ontwikkelingsachterstand op. Maar door druk te zetten op de dame die Coen eruit gespeeld had liep hij dat weer in.

Fokko vond een mat dreiging die Coen wist te voorkomen ten koste van een pion.

Fokko wist daarna nog een kwaliteitswinst te halen en toen Coen zijn paard dreigde te vallen gaf hij op.