In de tweede ronde van de interne competitie van Schaakvereniging Zierikzee werden door vakanties slechts negen partijen gespeeld waarvan er slechts één in remise eindigde. Maar dat was wel de spectaculairste partij. Martin Krijger staat met nu twee winstpartijen aan kop, gevolgd door Pal Greefhrst met ook een “clean sheet”.
Na beiden hun openingspartij te hebben gewonnen leek de partij tussen Erik de Vrieze (wit) en Fokko Baakman (zwart) op voorhand een interessante. Beiden zijn doorgaans sterk aan elkaar gewaagd. Over dit duel werd na afloop niet gesproken over het fraaie spel van deze of gene, maar vooral het kolderieke optreden van beide heren van tijd tot tijd. Nadat De Vrieze iets te veel afweek van zijn gebruikelijke spel stond deze na rokade van beiden op de zevende zet positioneel eigenlijk totaal verkeerd. De Vrieze hielp vervolgens Baakman verder in het zadel met f3, hiermee zijn stelling nog wat zwakker makend en Baakman ook nog eens in staat stellend een toren buit te maken tegen een paard. 'Wat De Vrieze kan, kan ik beter', zal Baakman hebben gedacht. Amper drie zetten nadat Baakman de partij naar zich toe leek te trekken gaf hij het zo makkelijk verkregen voordeel weer uit handen. Baakman wenste een toren op f8, maar pakte de verkeerde toren beet en zette hem vervolgens op het enige veld waar hij hem niet kon zetten. Zo kon wit de andere opgesloten toren met een loper terugveroveren, maar omdat Baakman deze loper niet terugsloeg stond De Vrieze ineens een kwaliteit voor. Baakmans keuze viel echter op de witte dame wat eigenlijk nog beroerder was voor De Vrieze. Deze zag echter niet dat hij met toren c1 de winnende zet kon presenteren en trok dus zijn loper terug. Geen gewonnen partij maar wel een kwaliteit gewonnen. Wat volgde was een onsamenhangend stukje schuiven door De Vrieze die gaandeweg de partij steeds minder het idee had de extra kwaliteit nog te kunnen verzilveren. Bovendien was De Vrieze veel tijd kwijt met teveel zetten die nergens aan bij droegen. Nadat Baakman nog een pion buit maakte vond De Vrieze het tijd om het tweede remisevoorstel van Baakman te accepteren. Dit in het kader van 'als je niet kan winnen, zorg dan dat je niet verliest'. De avond werd voor beide heren zo vooral een eyeopener. Beiden maakten fouten die door anderen waarschijnlijk harder worden afgestraft. Je kunt zeggen dat wit het heel slecht uitgespeeld heeft (waar), je kunt ook zeggen dat zwart heel goed verdedigd heeft (ook waar).
Jac Weeland speelde zijn geliefde B4-opening maar koos een verkeerde afslag zodat zijn meestal zeer dreigende loper van de zwart velden geblokkeerd bleef. Martin Krijger had een sterke centrumpion die niet goed genomen kon worden. Het kostte Weeland een pion en wat nog erger was, ook zijn stelling was minder. Krijger moest nog wel goed opletten om niet toch nog ergens in te tuinen, maar nadat Weeland nog een pion verloor en stukken geruild werden gaf hij op.
Kees van den Nieuwendijk won al snel een pion van Frans Niman maar deze vocht verbeten terug en trok even later de stand weer recht. Aangemoedigd door dit succes zette hij een mooie dubbele loperaanval op. Het leek heel mooi maar uiteindelijk kostte het Nijman toch een paard. Van den Nieuwendijk speelde het resterende eindspel knap uit en trok de winst naar zich toe.
Paul Greefhorst en John van Dalfsen speelden een partij van meer dam 40 zetten, met wel 10 blunders of op zijn minst erg slechte zetten. Volgens de computer hadden beiden afwisselend voordeel. Uiteindelijk gaf Greefhorst op de 30e zet een loper weg en op de 32e zet een paard. Van Dalsen nam de loper wel, maar het paard niet omdat een, achteraf verdedigbare, penning op de dame dreigde. In plaats daarvan gaf hij de dame weg en daarmee ook de partij.
Na de opening slaagde Eric Bouman erin twee centrumpionnen ver op te laten rukken. Ze waren goed gedekt en tegenstander René van Rikxoort zette de hakken stevig in het zand om de stoomwals af te stoppen. Dat lukte hem ten dele. Hij slaagde erin een van de pionnen te nemen, maar Boman kwam daarna met een sterke aanval die Van Rikxoort uiteindelijk zijn dame kostte, waarna deze opgaf.