Martin Krijger beantwoordde de Versnelde Draak van Sjaak Spiegels met een dame-aanval. Na een foutje kwam Spiegels behoorlijk in de verdrukking met een aantal zwakke velden in zijn koningsstelling. Krijger kon druk blijven uitoefenen waardoor Spiegels zijn stukken niet goed kon ontwikkelen en hij moest materiaal geven om de aanval te ontkrachten. Uiteindelijk lukte dit toch niet en kon Krijger de zwarte koning met een paard matzetten.
Met een afruil kreeg Marnix den Boer een klein voordeel maar kwam wel passief te staan. Hij wachtte rustig af tot er lijnen open kwamen, maar tegenstander Ben Snethorst had zoals altijd wel een listige zet achter de hand. Hij maakte gebruik van een slecht staande toren van Den Boer die zijn voordeeltje weer moest inleveren. De stand was weer gelijk en op voorstel van Den Boer besloten beiden tot de enige remise van de avond.
Jac Weeland speelde met wit een bijzonder strategisch plan tegen de Draak van specialist Kees van den Nieuwendijk. Hij fianchetteerde zijn loper van de zwarte velden om zo de vijandelijke koningsstelling onder druk te zetten. Dat leek aardig te lukken maar het vroeg wel veel bedenktijd. Van den Nieuwendijk zette een gecompliceerde afruilcombinatie op waar Weeland uit drie mogelijkheden kon kiezen. Met nog te weinig bedenktijd koos hij de verkeerde wat hem materiaal kostte en daarmee uiteindelijk ook de partij.
Chris van Eldik begon goed door materiaal te veroveren op Frans Jansen. Deze schrok en ging er eens goed voor zitten. Hij maakte gebruik van de wetenschap dat Van Eldik graag afruilt en kwam zowaar in beter vaarwater. Bekwaam loodste hij zijn partij de veilige haven binnen en kon na afloop de vlag hijsen.
Pieter-Jan van Strien rokeerde lang wat zijn met wit spelende tegenstander uitlokte een flinke aanval op touw te zetten. Van Rooten marcheerde op met zijn pionnen maar maakte een rekenfoutje. Het kostte hem een loper waarna hij het eindspel inging met een loper minder. Nu hoeft dat niet per se verliezend te zijn maar Van Strien wist met enkele listige zetten de witte dame te pennen waarna Van Rooten opgaf.