Na 27 ronden is de interne competitie van Schaakvereniging Zierikzee klaar. Kampioen werd Martin Krijger, voor het eerst sinds 2002 en voor de achtste keer in totaal. Het grootste deel van het seizoen was Ben Snethorst lijstaanvoerder maar na hun onderlinge partij in de 26e ronde stond Krijger definitief bovenaan. Sjaak Spiegels, kampioen in 2013, 2016 en 2017, speelde teveel remises en werd derde. Marnix den Boer, mogelijk de kampioen van de toekomst, kon uiteindelijk de derde plaats waar hij lang vertoefde niet vasthouden en werd vierde.
Peter de Vrieze was niet van plan Martin Krijger een makkelijke laatste partij te gunnen en zette vanaf het begin zijn stukken degelijk neer. Krijger kon geen fatsoenlijk plan bedenken om de zwarte vesting te slopen en vermoedde een list toen hij een toren tegen een loper kon winnen. Hij accepteerde het offer maar kreeg er later spijt van. De Vrieze nam het initiatief en Krijger kon maar net de aanvallen pareren. Toen de stelling uiteindelijk toch in balans kwam werd de vrede getekend.
Marnix den Boer moest winnen om nog een kans te maken Sjaak Spiegels te passeren in het klassement en zo derde te worden. Daarvoor had hij nu in Ben Snethorst niet de gemakkelijkste tegenstander, de nummer 2 op de ranglijst verliest zelden. Na een vlotte opening kreeg Den Boer, met de witte stuken, ruimtevoordeel omdat Snethorst een paar mindere zetten deed. Maar Den Boer verslikte zich in een combinatie en constateerde tot zijn opluchting dat Snethorst de juiste zet niet zag. Den Boer ging het naderende eindspel met licht voordeel in omdat zijn loper meer ruimte bestreek dan het zwarte paard en de zwarte koning vrij onbeschermd stond. De koning werd opgejaagd en Den Boer dwong een stelling af waarbij hij met een paardvork de vijandelijke toren kon bemachtigen. Het slot van een partij met veel leuke combinaties.
Maar Den Boer haalde de derde plaats niet omdat Sjaak Spiegels revanche nam voor de eerder in deze competitie geleden nederlaag tegen Eric Bouman.
Jac Weeland speelde voor de verandering met wit anders dan normaal: het zogeheten Deense gambiet: 1. e4, e5 2. d4, exd4 3. c3. Een scherpe opening, waarbij wit hoopt zijn stukken snel en gevaarlijk neer te zetten in ruil voor een pion. Kim Fierens echter nam het offer maar al te graag aan en wist deze ook gedurende een groot deel van het middenspel vast te houden. Onderwijl slaagde Weeland er niet in zijn pionoffer om te zetten in een serieuze aanval. Ten slotte offerde hij ook nog een paard, in de veronderstelling dat hij zijn dame met schaak naast de zwarte koning kon planten en mogelijk mat kon geven. Helaas had hij over het hoofd gezien dat Fierens gewoon zijn paard ertussen kon zetten. Wel moest deze noodgedwongen zijn dame terug offeren voor een toren en een licht stuk. Omdat Weeland eerder nog een pion was verloren, stond het daarmee qua materiaal aardig gelijk. Een over het hoofd gezien röntgenschaak enkele zetten later kostte Fierens echter een paard, waarna Weeland verder geen fouten meer maakte en, ondanks nijpende tijdnood, zijn voorsprong van een dame tegen een toren klinkend omzette in een punt.
Kees Bimmel zag zijn Koningsgambiet door Mark van Rooten beantwoord met een ultrascherpe tegenaanval door het centrum. Hiermee kwam zijn dame midden op het bord te staan. Machtig maar kwetsbaar. Bimmel joeg haar op en dwong een fout af waarna mat op de onderste lijn hem het punt opleverde.
Erik de Vrieze kwam ver naar voren met twee randpionnen. Piet de Vreede dacht het wel te kunnen keepen maar zag een werkelijk schitterende combinatie over het hoofd. De toren die schaak gaf kon hij nog stoppen maar de pion die terugsloeg en daarmee tegelijk schaak zette en promoveerde was hem de machtig. Hem restte nog slechts één opmerking: “gefeliciteerd!”.
Paul Greefhorst en Wim van de Waarsenburg speelden het vierpaardenspel, ooit op een clubavond door Bas van de Graaf uitgelegd. De partij kantelde toen Greefhorst na afruil van stukken de zwarte pion op e5 onder vuur nam. Zijn tegenstander verdedigde met d6 maar zag over het hoofd dat deze pion een cruciale dekking voor het paard op c6 vormde. Greefhorst sloeg het paard met zijn loper en waarna hij met zijn dame toren en koning van Van de Waarsenburg tegelijk aanviel wat de overwinning betekende.