De 20e ronde van de interne competitie van Schaakvereniging Zierikzee was een belangrijke; de vier eerst geklasseerden ontmoetten elkaar. Ben Snethorst wist met een benauwde remise tegen Sjaak Spiegels zijn eerste plaats te behouden. Martin Krijger naderde hem tot op 13 punten na een wat gelukkige zege op Marnix den Boer. Die 13 punten zijn niet veel, een overwinning is ca. 40 punten waard, een remise ca 20. Kees van de Nieuwendijk komt weer een beetje dichterbij na een vlotte zege op Mark van Rooten.
Ben Snethorst is met wit de laatste tijd haast niet te verslaan met zijn Engelse opening. Tegenstander Sjaak Spiegels had zich voorgenomen om actief te spelen en hem geen ruimte te geven. De opening werd door beiden vlot gespeeld. Snethorst maakte nog de opmerking "ik speel nu e3 terwijl ik normaal gesproken d3 speel". Echter paste deze zet precies in de voorbereiding van zwart. Direct werd d4 opgespeeld en de strijd om het centrum en het ruimte-overwicht was ingezet. Deze zet verraste Snethorst en hij moest veel tijd investeren om een plan te maken. De voortzetting van beide spelers was hier niet goed. Zwart was tevreden met het afruilen van de witte koningsloper terwijl hij met een tijdelijk offer de witte stelling vast had kunnen zetten. Nu had de witte stelling nog wat lucht en kon zich een beetje los werken. Na het afruilen van de meeste stukken had zwart toch de actievere stelling maar kon geen winstplan forceren. Dus werd er tot remise besloten.
Martin Krijger speelde met wit een andere opening dan normaal om het Marnix den Boer extra moeilijk te maken. Deze had daarom veel tijd nodig maar vond wel de juiste zetten. Krijger kwam toch iets beter te staan en wist de zwarte stukken achteruit te dringen zodat Den Boer niet veel goede zetten meer tot zijn beschikking had. Niet veel, maar hij had er genoeg aan. Het lukte hem een gaatje in de witte stelling te forceren waarna hij een paard offerde om het gat te vergroten. Vervolgens dook hij er met zijn dame in die de koning van Krijger belaagde. Deze kon zich maar net verdedigen en Den Boer voerde steeds meer stukken aan om de genadeslag toe te brengen. Hij had echter een groot probleem: zijn bedenktijd was bijna verbruikt. In een wilde slotfase waarin Krijger ook in tijdnood begon te komen werden veel fouten gemaakt en gaf Den Boer op nadat hij met een dubbele aanval een loper verloor.
Frans Nijman kon het niet laten een vergiftigde pion te nemen, waarna Kim Fierens met zijn loper een aftrekaanval op Nijmans dame kon uitvoeren. Het gaf hem gelegenheid de rokadestellingzijn binnen te dringen en de toch al zo geplaagde witte dame met een röntgenschaak te bedreigen. Nijman gaf op.
Johan van Dalsen slaagt er meestal in een niet te nemen vesting te bouwen. Kees Bimmel was dan ook heel blij een loper van Van Dalsen te winnen en ging vrolijk op jacht naar meer. Tot zijn verbazing echter merkte hij dat hij niets kon doen. Alle pionnen van Van Dalsen stonden op zwart, de loper van Bimmel bestreek alleen de witte velden en was machteloos. Remise.
Na een onorthodoxe Siciliaan kregen Mark van Rooten en Kees van de Nieuwendijk beiden kansen. Van Rooten zag het wel zitten en offerde een paard. Hij had echter een sluwe pionzet over het hoofd gezien waarmee zijn tegenstander de angel uit de aanval haalde. Hij schrok ervan waardoor hij te snel zette en in plaats van een paard een toren verloor. Dit was teveel, Van de Nieuwendijk kon op routine de partij uitspelen naar winst.
Na een korte en zakelijke remise in hun vorige partij kozen Erik de Vrieze en Eric Bouman nu beiden voor de aanval. De Vrieze posteerde zijn zware stukken vooral in het centrum en stevende af op een aanval op de vijandelijke damevleugel. Bouman op zijn beurt viel de koningsvleugel van De Vrieze aan met zijn pionnen voorop wat de witspeler behoorlijk in verlegenheid bracht. Opmerkelijk genoeg bleven alle 16 pionnen lang op het bord, tot Bouman een witte pion op b5 sloeg. Het bracht hem geen vreugde. De Vrieze werd eigenlijk gehinderd door zijn eigen pion die in de weg stond. Nu doken zijn dame, toren en loper achtereenvolgens door het gat de stelling van Bouman in en forceerden de winst.
Chris van Eldik en Piet de Vreede speelden zo lang een gelijkopgaande strijd dat ze beiden al aan remise zaten te denken. Toen bleek in het eindspel dat twee pionnen van De Vreede heel goed stonden. Met een verontschuldigende glimlach accepteerde hij de winst.
Frans Jansen opende met wit e4 en reageerde op de Scandinavische verdediging van Jac Weeland d4 met e5, m.a.w sloeg de aangeboden pion af. Die witte pion bleef de rest van het spel op e5 staan en hinderde zwart enigszins met de ontwikkeling van met name zijn paard op de koningsvleugel. Wit ruilde lopers voor paarden, rokeerde snel kort en startte gesteund door zijn eigen paarden, torens en dame een snelle pionnen opmars op de zwarte damevleugel. Het zag er gevaarlijk uit; zwart gebruikte veel bedenk tijd om dat oprukkende witte leger tegen te houden met zijn gedrongen zwarte stelling en twee lopers verborgen achter de eigen pionnen; maar.... ook onder druk rokeerde zwart ten slotte ook! Wit zag aankomen dat zijn ruimtelijk ontwikkel voordeel ging verdampen en besloot om een doorbraak op de damevleugel te forceren, wat dan tegelijk de ruimte zou geven om - als met een paard van Troje - midden in de zwarte konings vesting middels, een paard offer “chaos en plunder “, met directe matdreiging te veroorzaken! Het werd echter een witte tragedie: Met de witte pion aanval op de dame vleugel verzwakte zwart de eigen stelling te zeer en het zwarte loper paar ging als een “Medusa met slangen koppen” tekeer ! Stuk na stuk viel! Wits dame vleugel stortte in en voor wat zijn “coupe de grace“ op de zwarte koning had moeten zorgen; het paardoffer met mat, kwam wit net een tempo zet te kort! Kortom, een tragedie; de goden op de Olympus lieten wit vallen als een wankele oude pilaar en hij gaf op! Een fraaie zwarte overwinning in een zwaar bevochten partij Frans…