Volgt u bovenstaande nog? Niet? Nou zo was het eigenlijk ook met het wedstrijdverloop deze zonnige zaterdagmiddag. Er leek weinig aan de hand na een uurtje spelen voor ZSC. Olaf van der Sloot had op het derde bord alle troeven in handen (in ieder geval zeeën aan ruimte). Verder zag het er in algemeen niet slecht uit. Maar hoe anders kan de wereld een paar uur later zijn. Eigenlijk is voor een andere wereld slechts 5 minuten nodig: neem nu de zaterdagavond (lang na afloop van de schaakwedstrijd) toen 12 minuten voor tijd Engeland 7 punten voorstond tegen aartsrivaal Wales, waarbij de Welshmen ook nog eens drie van hun sleutelspelers van het veld gedragen hadden zien worden. Binnen 5 minuten was daar de ommekeer met een try, conversie en verzilverde penalty en was het Engeland onder en Wales boven. Voor wie nu echt de draad kwijt is, dit betrof een rugbywedstrijd (een soort Nederland-Duitsland in voetbaltermen, maar dan nog 1.000 keer in het kwadraat). Een hele andere wereld op een andere manier ook, maar dat het spelbeeld snel kan veranderen was ook zo bij deze schaakwedstrijd.
Joost van Eenennaam wist het op het achtste bord niet te bolwerken tegen Bram Koeman. De witte stukken werkten beter samen en leverde een pion en de winst op. Sebastiaan Koedoot besloot in het middenspel tegengesteld (lang) te rokeren met het plan op de koningsvleugel een aanval op te zetten. Tegenstander Rinus den Hollander liet Koedoot niet aan uitvoering komen van dat plan, simpelweg omdat hij op de damevleugel een stap voor was (en dat dan ook nog eens met zwart, welke kleur een tempo minder heeft ;-)). Mooi uitgetikt door den Hollander.
Toen vielen de punten als appels. In een Franse opening speelde de andere den Hollander (Gayan) wat behoudend waardoor Martin Krijger het initiatief naar zich toe kon trekken. Het kleine voordeel werd pas beslissend toen den Hollander lang rokeerde (duidelijk de foute keuze deze dag om lang te rokeren). Met penningen won Krijger een kwaliteit waarna hij nog wel goed moest oppassen om alle trucs te omzeilen. Dat lukte en na 31 zetten stond ZSC op het scorebord.
Kort daarna (of daarvoor) had vaandeldrager Hans Aangeenbrug Wouter Bliek een spaarzame nederlaag toegebracht. Met 2-2 was nog alles mogelijk. 2-2 werd al snel 3,5-3,5 doordat Olaf van der Sloot de juiste voortzetting(en) niet vond en in remise moest berusten. Remise was ook de uitslag tussen Rick van de Breevaart en Eric Clarisse, waarbij van de Breevaart op het laatst knap verdedigde. Hoewel Bart Hertog een pion voorstond bracht eeuwig schaak ook hier een remise (daar waar Hertog sportief eerder in de partij een om stroom vragende twee keer piepende mobiel van tegenstander Herman Schoonakker niet claimde).
Tenslotte was Sjaak Spiegels nog bezig tegen Peter van der Borgt. Van der Borgt speelde een ongebruikelijk Siciliaan. Het leek aanvankelijk een Alapin te worden, maar wit koos toen voor het opspelen van zijn pionnen op de koningsvleugel. Spiegels stelde zich met zwart voorzichtig op. Wit had zijn dame en witveldige loper in het centrum staan. Zwart probeerde het initiatief te grijpen door het offeren van een pion. Toen dit offer werd aangenomen dacht Sjaak een dubbele aanval op de koning en een loper uit te kunnen buiten. Van der Borgt verdedigde goed en voorkwam stukverlies. Spiegels was gedwongen stukken te ruilen en moest met een pion minder verder. Dit kleinood bleek de paardenhaar van deze partij en de gehele wedstrijd te doen breken, doordat van der Borgt het secuur uitspeelde en het het beslissende punt voor DZD binnenhaalde.
Kampioenaspiraties welke gekscherend geopperd werden in de scrum voor aanvang van de wedstrijd voor “hun dorpshuis” dus na de eerste ronde al in de koelkast. Wie weet brengt het verre Sas van Gent over twee weken wat minder verkoeling.