Eerder werd al de trend beschreven dat het lager gerate team (vaak) minimaal gelijk weet te spelen. Ook deze keer volgde Zie Scherpe Combinatie deze trend (die ze zelf begonnen is?). Een tweede trend die de vorige terugwedstrijden ook ingezet is, betreft om in de heenwedstrijd revanche te nemen voor de eerder verloren wedstrijd. Nadat eerder dit seizoen met 4,5 – 3,5 werd verloren van Landau 2 kon het combinatieteam nu winst claimen met dezelfde (omgekeerde) score. Dit alles met een gemiddeld ruim 100 punten lagere ELO-rating dan de gastheren uit Axel.
Precies op tijd binnenkomend was al snel de inschatting gemaakt dat het wederom een zware middag zou gaan worden. Bij Landau werden de 1900+ spelers Nick Dubbeldam, Wim Versporten, Janco Dees, Patrick Moens en Arjo Arendse aangevuld door 1800+ speler Theo de Putter en de twee jeugdtalenten Tibo Maes en Niels Schelleman. Dit in (zeker geen schril!) contrast tot de ZSC delegatie bestaande uit één 1900+ speler, één 1800+ speler en vijf 1699+ spelers alsmede één jeugdtalent. Na deze wiskundige constatering resteerde er weer de gebruikelijke en interessantste vraag van ‘wie zit waar?’.
Martin Krijger zat in ieder geval op het tweede bord, zoveel was vooraf al duidelijk. Degene die tegenover hem kwam zitten was Versporten. In een Draak volgden ze de partij Grischuk - Gurevich uit 2006. Krijger verbeterde wel de veertiende zet van Gurevich, maar het was niet genoeg. Evenals Gurevich verloor Krijger na een sterke witte aanval kansloos. Het was in dit geval fijn om ook teamleider te zijn om ondanks dit verlies uiteindelijk toch met een goed gevoel naar huis te kunnen. Naast de eerste dertien zetten was er nog een andere overeenkomst met de genoemde partij uit 2006: het verschil qua ELO tussen de spelers uit die partij was ongeveer hetzelfde als die tussen Versporten en Krijger: ruim 200 punten. We zullen deze snelle partij dan ook maar een ode aan de schaakgeschiedenis noemen en voor de ZSC-ers gelijk een signaal dat schaaktechnisch alles uit de kast moest vanmiddag.
Net als begin januari speelde Hans Aangeenbrug met wit tegen Maes. Toen op het tweede bord en nu op het eerste bord. Uiteindelijk was ook de uitslag hetzelfde, maar wel met een ander spelverloop. Nu kwam er een Hollandse partij met Lg5 op het bord. Maes speelde snel h6, Lh4, g5 en verzonk na e3! in gedachten. Achteraf zei hij alleen e4 bekeken te hebben. Out of book dus. Nu kreeg wit een tikje betere stelling waarin, na lange rokade, langzaam op f3 en e4 werd aangestuurd. Zwart rokeerde ook lang waarna Aangeenbrug met Lc4 op d5 dreigde. Maes reageerde wild door zelf maar d5 te doen en na een tactische afruil had wit het loperpaar en een dijk van een pion op e5. Toch werd dit loperpaar opgegeven met de gedachte om met de Dame beslissend op a7 binnen te kunnen dringen. Toen het zover was zag Aangeenbrug een actieve verdediging met Db4. Teleurgesteld speelde hij a3, en na Kb8 was de stelling grofweg gelijk. Balend dat hij Db4 niet op tijd gezien had bood Aangeenbrug maar remise aan, wat werd aangenomen. Achteraf bij de analyse zagen beide spelers dat Da7 weldegelijk goede winstkansen bood, jammer, maar inherent aan het schaken. Door deze remise stond ZSC wel op het scoreboord: 1,5 – 0,5.
Rick van de Breevaart had zijn goede vorm van de laatste weken aan de andere kant van de Westerschelde gelaten. Tegen Theo de Putter op het zevende bord gaf hij een belangrijk centrumveld weg en daarna onderbrak hij zijn verdediging van een pion, waardoor hij zonder compensatie een pion achter kwam. De Putter speelde het daarna professioneel uit, waarmee Landau de voorsprong vergrootte naar 2,5 – 0,5.
Dan de twee jeugdtalenten die elkaar op het achtste bord bestreden. Joost van Eenennaam viel wederom in voor Bart Hertog en deed dit wederom prima. Na eerst bewust een pion achter te komen, voerde hij de druk op, waardoor de pion terugkwam. Daarna wist van Eenennaam met zijn torens de c-lijn te bezetten en door die activiteit een pion te winnen. Tegenstander Schelleman liet zien hoe de oppositie te behouden, waardoor remise de uitslag werd en het verschil in de wedstrijd twee bordpunten bleef: 3 -1 voor Landau,
Ook nu speelde Sebastiaan Koedoot tegen Dees met de witte stukken. Koedoot moest al snel in de denktank op het derde bord. In deze voor Dees bekende opening bleek wit toch grotendeels de theorie te volgen in deze Hollandse Leningrader. Na twee keer en-passant te hebben geslagen en na afruil van wat lichte stukken had Koedoot een dubbelpion op de f-lijn en Dees een geïsoleerde vrijpion op d5. De dominantie van de witte stukken op de (enige echte) open c-lijn (waardoor de zware zwarte stukken maar niet los konden komen) en de sterke loper op e5 wogen echter zwaarder. Dit bleek niet alleen in de partij, maar ook achteraf bij de analyse door de ‘ik-heb-altijd-gelijk’ engine (gemakshalve maar WFH genoemd). WFH waardeerde deze nog materieel gelijke stelling met bijna +1. In een poging om ruimte te creëren voor zijn zware stukken speelde Dees zijn g-pion op. Dit kleinood werd twee zetten later door Koedoot verzilverd en met rente behouden: Dees kreeg wel meer activiteit met zijn zware stukken, maar via een beoogde torenruil (wat een kwaliteitswinst werd) en een gewiekste dame manoeuvre van d2 via a2 naar e6 met verplichte damesruil, wist Koedoot de kansen op een potentiele dreiging van zwarte zijde te minimaliseren, waardoor er een winnend eindspel resulteerde (ruim +5 volgens WFH). Toen Dees na nog wat zetten daarna ook nog eens een loper in de aanbieding deed en WFH op dubbele cijfers uitkwam kon Koedoot de felicitaties in ontvangst nemen. Tussenstand 3 - 2 voor Landau. Het kon nog!
Sjaak Spiegels bracht ZSC op gelijke hoogte door op het zesde bord met zwart Arjo Arendse te verslaan. In de opening trok Arendse met zijn dame ten aanval. Met het verjagen van de dame kon Spiegels een tempo winnen. Helaas vervlakte dit kleine voordeeltje al snel. Beide speler hadden een afwachtende houding en niemand opende de aanval. Toen Arendse ruimte won op de dame-vleugel zag Spiegels een gaatje ontstaan en manoeuvreerde zijn paard hier naar toe: dit leverde een kwaliteit winst op. Na afruilen was er een eindspel ontstaan waar Spiegels de enige open lijn stevig in handen had. De loper van Arendse was opgesloten. Wit geloofde het wel en gaf op. 3 -3 en weer een mooie opbouw naar een climax.
Arend Bandsma kwam op het vijfde bord redelijk uit de opening met wit tegen Dubbeldam. In het middenspel deed hij het echter niet helemaal goed waardoor zwart veel beter kwam te staan. Iets later overzag Dubbeldam echter dat wit een pion kon winnen door een kleine combinatie. Om de pion terug te winnen moest zwart afwikkelen naar een eindspel waarin zijn voordeel verdwenen was. Het was dan ook niet heel moeilijk voor Bandsma om het remise te houden. Een prima prestatie tegen de hoogst gerate Axelaar. Deze tussenstand van 3,5 – 3,5 leverde een déjà vu op met de thuiswedstrijd toen ook de laatste partij de doorslag moest geven.
En net zoals een paar maanden terug in Zierikzee bracht ook hier de partij van Moens de beslissing. Gelukkig voor ZSC viel het kwartje (of in dit geval frank?) nu de andere kant op. Olaf van der Sloot wilde graag met zwart tegen Moens omdat hij diens vaste 1.b3 eens grondig bekeken had. Na 1.b3, d5 2.Lb2 Lg4! bereikt zwart een heel solide stelling met c6,e6,Pf6,Pbd7 en Ld6. Moens speelde h3,g4 en Lg2 waarna hij volgens van der Sloot al een tikje minder stond. Na vele afruilen ontspon zich een eindspel waarin zwart ruimtevoordeel, betere loper en actievere toren had. Helaas bood de symmetrische pionstructuur nog niet veel aanknopingspunten. Van der Sloot creëerde dapper een vrijpion op a4 maar als Moens op de stelling was blijven zitten zat er niet veel muziek in. Zoals het ging offerde wit met c4 een pion die hij dacht terug te winnen met Tb1 en Tb5+. Gelukkig voor ZSC klopte er iets niet en bereikte van der Sloot een gewonnen toreneindspel. Met het doorschuiven van de c-pion naar c2 werd het lot van Moens en Landau bezegeld: Eindstand 3,5 – 4,5 in het voordeel van de bezoekers van ZSC.
Als je maar één keer op voorsprong mag komen in een wedstrijd dan kan dat maar het beste bij de laatste partij zijn! Zie Scherpe combinatie staat door deze mooie overwinning op een eveneens mooie tweede plaats. Doordat het vierde team van Het Witte Paard het lager gerate team van De Zwarte Dame wist te verslaan (ook uitzonderingen op trends bevestigen de regel) staat zij drie punten los. De spanning aan de top van de hoofdklasse lijkt hiermee weg te zijn, maar wie weet is de wereld stiekem toch wel plat. De spanning angaande de plaatsen onderaan (vanaf plaats 2 ;-) op de ranglijst blijft onverminderd hoog. In de laatste twee wedstrijden speelt ZSC tegen de huidige nummers zes (De Zwarte Dame) en vijf (Middelburg). Teams waarvan ZSC in een eerder stadium in deze jaargang van de competitie wist te winnen. Hopelijk volgen deze teams de aan het begin tweede geschetste trend (sportieve revanche) niet op. We gaan het meemaken. #trendwatching