In de derde ronde troffen de koplopers elkaar. Marnix den Boer opende verrassend met een Engelse opening die Kees Bimmel beantwoordde met een symmetrische opstelling van. Den Boer leek iets beter te staan met een sterke witte loper en een toren die dreigend naar een vijandelijke pion keek. Na een foutje van Bimmel ging de pion verloren. Niet gehinderd door de kleine tegenslag opende Bimmel de aanval, en toen Den Boer een foutje maakte kon Bimmel als trotse koploper zijn derde zege op rij bijschrijven.
Evenals vorige week was Hans Baris weer als eerste klaar. Alleen was het vorige week met winst, nu ging het verkeerd. Hij kent de Drakenvariant goed. Te goed. Op de automatische piloot zette hij zijn loper op h6 om deze af te ruilen tegen de zwarte loper, zoals gebruikelijk in deze opening. Alleen had Kees van den Nieuwendijk zijn paard nog niet op f6 gezet, het stond nog in de beginpositie, en hij kon daarmee eenvoudig de loper van Baris slaan. De stukken konden gelijk weer de doos in.
Frans Nijman en Sjaak Spiegels speelden een Siciliaan waar in het begin veel stukken werden geruild. Hierna zat Nijman met een vervelende dubbelpion die Spiegels op de korrel nam won. Spiegels blokkeerde ook de nog de korte rokade van Nijman. Dit kleine voordeel bleek voldoende voor winst in het eindspel.
Teun Brouwer en Adrie de Jonge maakten er een spannende partij van. Na kansen over en weer bleef er slechts een gelijkstaand eindspel over: remise.
Frans Jansen concluderende na afloop van zijn partij dat de Pirc-verdediging niet voldoende is om Pang Yuen te verslaan. Aanvankelijk dacht hij dat Yuen zich met f3 had vastgezet, maar na een dramatische afruil in het centrum kwam deze toch met een pion meer uit de strijd. Als compensatie had Jansen het loperpaar wat voldoende bleek te zijn voor een half punt.
Fokko Baakman begon goed door een paard van Henny de Jonge te ruilen tegen twee pionnen. Niet gehinderd door deze tegenslag zette De Jonge een aanval over de f-lijn op, maar Baakman kon deze houden. Toen het eindspel naderde ging het fout. Plotseling blunderde Baakman een paard en een toren weg en de partij was verloren.
Marco Vieveen ging zoals we van hem kennen vol op de aanval. Dit leverde al snel een volle toren op. Later blunderde hij een stuk weg en werd het nog moeilijker toen tegenstander Johan van de Velde zijn dame tegen een toren inpikte. Vieveen ging op rooftocht en sprokkelde er nog wat pionnen bij, en had zowaar nog geluk dat Van de Velde een dubbele aanval op koning en dame toeliet. Jammer voor Van de Velde die verzuimde te oogsten, maar Vieveen kon zijn eerste overwinning van het seizoen bijschrijven.
In een Spaanse partij speelde René van Rikxoort lange tijd de meest agressieve zetten maar verzuimde te rokeren. Dit gaf Martin Krijger de kans zijn stelling steeds meer te versterken. Toch zou de partij nog tot in de nachtelijke uurtjes zijn doorgegaan als Van Rikxoort niet zijn toren weggegeven had in een poging de koning van Krijger mat te zetten. Na nog een paar zetten gaf Van Rikxoort op na een fantastisch gespelde partij.
Piet de Vreede en Dick Doeswijk waren het erover eens dat ze een prachtige partij gespeeld hadden. Vanuit een gesloten stelling veroverde Doeswijk de lange diagonaal. Dit zette zoveel druk op de stelling van De Vreede dat deze veel denkwerk moest verrichten en door zijn klok ging.
Ben Snethorst speelde zijn favoriete spel. Beide lopers op de diagonaal en dan vol op de aanval. Nu is dat ook het favoriete spel van Jac Weeland. Laatstgenoemde stormde met twee pionnen in het centrum naar voren om de witte stelling in tweeën te splijten. Snethorst liet zich niet gek maken, nam even geen risico en won een pion. Vervolgens nam hij de stelling van de in tijdnood rakende Weeland onder vuur en eiste de winst op.