Het resultaat tekende zich al snel af, twee borden naast me hoorde ik Johan de Meester mompelen dat hij het opgaf. Na een wat mindere zet in een Scandinaviër, 12…, Pf6-d5 sloeg Arend onverbiddelijk toe. Na 16. Da4+ gaf De Meester op vanwege torenverlies. Ibrahim liet zien wederom een uitstekende invaller te zijn. Na een aanvankelijk gelijk opgaande partij won hij met een pionvork een pion. Natuurlijk liet hij dit voordeel niet meer los en scoorde als een betrouwbare spits. Moet ik ineens aan Zlatan denken…
Rick (foto uit 2012) zijn partij duurde 50 zetten, voor hem vrij uniek! Zijn eigen beschrijving: Hij had geen idee wat voor opening het was, hij won er wel een pion mee. Vervolgens zette hij een aanval in die niets voorstelde, maar liet zijn tegenstander in het eindspel wel dameruil toe, waardoor het verzilveren van het kleine voordeel niet moeilijk meer was. Rick vond het maar een saaie partij, ja, meestal spat het vuurwerk van zijn bord! Hans mocht weer eens tegen Olaf, en meestal zijn ze wel aan elkaar gewaagd. Na een Benoni, waarin het centrum een poosje vastligt, kreeg Hans een goede kans op voordeel, maar in de veronderstelling dat zijn opponent dan tegenspel zou krijgen deed hij iets anders. Had hij het toch maar gedaan, het was gewoon goed! Nu bleef er niets anders over dan remise. Sebastiaan mocht tegen Gerard de Winter, een speler die vrijwel nooit verliest en ook niet vaak wint. En dan opende Seb ook nog eens met de Larsen: 1.b3. Ik heb hem zelf jaaaren gespeeld, maar doe het niet meer. Als zwart fatsoenlijk tegenspeelt is er vaak geen doorkomen aan. De Winter antwoordde met het vastleggen van het centrum met de pionnenformatie f5-e4-d5. Sebas kon dit alleen slopen door zelf flink risico te nemen. Hij nam beperkt risico, en de partij… jawel, bleef in evenwicht…. Sjaak zat naast me, maar van zijn partij heb ik niet veel gezien. Hij vertelde vrij bescheiden over zijn winst, maar Sjaak maakte het zijn tegenstander eigenlijk onmogenlijk een leuk spelletje te spelen en won op vanzelfsprekende wijze. Sjaak heeft nu extern de indrukwekkende score van 10,5 uit 12!!! Mijn eigen partij verliep moeizaam. In een Spanjaard deed mijn tegenstander elke keer de goede zetten, en duurde het lang voor ik een aanknopingspunt kreeg. Uiteindelijk kon ik met een kwaliteitsoffer zijn koningsstelling open breken en winnen. Thuis, achter de computer, vond Het Brein mijn offer maar niets. Gewoon afruilen en stelling versterken was volgens hem de juiste weg… Bas was als laatste nog bezig. Hij had al remise aangeboden, de wedstrijd was toch al beslist, maar zijn tegenstander speelde door. Na een Leningrader, waar hij goed uit kwam, had hij twee keer geblunderd. De eerste kon hij nog rechtzetten, de tweede was fataal. Wij dus vierde geworden van de zes teams, geen slechte prestatie, maar er had meer ingezeten. Goes is verdiend kampioen en promoveert weer terug naar de derde klas landelijk. WZV speelt om promotie/degradatie nog een match ten het Kruiningse DZD, dat kampioen werd van de Promotieklas. Nog een bijzonderheid over het soms moeilijke bestaan van een speler die tegelijk ook teamleider en verslaggever is. Zie "Kommer en Kwel",hoe een lijdensweg soms prachtig proza op kan leveren op http://www.hwpsasvangent.nl/