Spiegels begon eind jaren ’70 als veelbelovend jeugdlid, maar verliet de club toen hij ging studeren. In 2002 werd hij weer lid, werd derde in 2007 en 2009, en bereikte zijn voorlopige hoogtepunt met nu een eerste plaats. Een zeer verdiende eerste plaats; in de zesde ronde al veroverde hij de top door een overwinning op uitgerekend al weer Bas van de Graaf, en gaf de koppositie niet meer uit handen. Spiegels’ spel kenmerkt zich door een meestal gedegen voorbereiding, goed doorgerekende combinaties en een groot uithoudingsvermogen. Het laatste onderdeel waarop Spiegels nog wel eens verloor in vroegere seizoenen, hij verbruikte veel tijd, lijkt sinds dit seizoen van de baan. Spiegels is een heel compleet speler geworden, en het  is de vraag wie hem van een volgend kampioenschap kan afhouden.

In de 30^e en beslissende ronde opende Spiegels zonder risico, en zocht na een zet of tien voorzichtig de aanval. Van de Graaf kwam wat in het nauw, maar beiden besloten al snel tot remise.

Kedem Gutkind moest winnen om, bij verlies van Spiegels, nog kans op de eerste plaats te behouden. Hij ging voortvarend te werk en bestreed de Scandinavische opstelling van Marnix den Boer met succes.

Hans Aangeenbrug werd in de opening verrast door een nieuwtje van Martin Krijger. Toen Aangeenbrug later probeerde voordeel te behalen door een centrumpion op te spelen verzwakte hij zijn stelling. Krijger bood remise aan, wat Aangeenbrug accepteerde.

Jos de Kort kwam wat beter uit de opening omdat Peter de Vrieze een pion weggaf, met als gevolg een open e- en f- lijn voor zijn pionnen. Daarbij kreeg De Kort wel een dubbelpion op zijn inmiddels gerokeerde koningsstelling, wat een verzwakking betekent. In plaats van op te rukken met zijn pionnen ging De Kort lang nadenken en
bood remise aan om zijn goede klassering te handhaven. De Vrieze wist al dat hij met dit resultaat op de zesde plaats zou eindigen, en accepteerde.