In de zogeheten Svesjnikov variant van de Siciliaan, een gecompliceerde open spelwijze, kreeg Spiegels als gebruikelijk een sterk centrum. Jos de Kort speelde op gevoel precies de juiste zetten, en Spiegels moest met een min of meer vastgelopen stelling berusten in een remise.

Bas van de Graaf verraste met wit Martin Krijger met de Grand Prix Attack. Na een snelle afruil van zijn witte loper tegen het damepaard van zwart lanceerde hij een koningsaanval. Krijger kon die wel tegenhouden, maar het leverde hem zoveel zwakke plekken in zijn stelling op, dat hij uiteindelijk moest opgeven.

Kedem Gutkind plaatste al snel een schijnoffer op de koningsvleugel van Peter de Vrieze. Deze probeerde nog van alles, maar Gutkind hield de verzwakte bescherming van de zwarte koning onder vuur en stelde met een verdiende zege zijn tweede plaats veilig en mag nu volgende week waarschijnlijk tegen Spiegels, in een rechtstreeks duel om de eerste plaats.

Schaken is een zware denksport, maar het vormt je. Om deze reden wordt op veel basisscholen lesgegeven. Johan Hoogstrate deed dit tientallen jaren, en hij leerde de kinderen ook om te gaan met teleurstellingen. Nu kreeg hij zelf heel wat te verwerken. Na een mooi opgezette aanval had hij Dick Doeswijk in de tang. Met een fraai uitgedachte slotaanval zou hij het meesterwerk afronden. Kon zó in de krant. Maar Doeswijk had een valletje opgezet. Hoogstrate had het niet in de gaten, en stond ineens mat. Nooit opgeven, altijd volhouden. Zo leerde Hoogstrate het de leerlingen ook.

Frans Nijman leek gewonnen te staan. Met een toren ver in het centrum van de vijandelijke stelling, gecombineerd met een machtig loperpaar, zou het slechts een kwestie van tijd zijn tot de winst binnen was. Maar Peter Verkaart begon verwoed een muur te metselen waar Nijman niet meer doorheen kwam. Remise was de beloning voor beiden.

Paul Greefhorst begon met flinke druk uit te oefenen op het centrum van Piet de Vreede, waardoor deze zijn koning moest spelen en daardoor het recht op de rokade verloor.  Even later kon De Vreede dezelfde truc uithalen bij Greefhorst. Beide spelers waren toen gedwongen de koning op een tijdrovende manier veilig op te bergen, wat hen beiden veel hoofdbrekens opleverde en De Vreede ook nog eens veel tijd kostte. Greefhorst slaagde erin het initiatief naar zich toe te trekken en daarmee een kwaliteit te winnen. De Vreede kwam niet meer uit de problemen en verloor uiteindelijk door tijdsoverschrijding.

Linda Greefhorst had zich voorgenomen alle zetten goed te overdenken, en het resultaat mocht er zijn. Ze bouwde zorgvuldig aan een betere stelling, en het zag er naar uit dat ze haar tweede overwinning zou binnenhalen. Maar toen begon Chris van Eldik tegendreigingen in te stelling te brengen, en stelde remise voor. Onder het motto “een half ei is beter dan een lege dop” nam Linda het voorstel toch maar aan.