Paul Greefhorst speelde op gevoel en rokeerde naar de lange kant, wat altijd scherp spel oplevert. De met zwart spelende jeugdspeler Kedem Gutkind reageerde onmiddellijk met een scherpe aanval waarmee de witte koning van zijn verdediging ontdaan werd. Greefhorst kon het tij niet meer keren en moest al snel opgeven. De andere Greefhorst, jeugdspeler Linda, kwam een stuk achter tegen de Piet de Vreede. De Vreede leek op winst af te stevenen, maar Linda zag kans drie pionnen terug te winnen, waarmee de balans hersteld werd. Met voor De Vreede niet veel bedenktijd meer over kwamen beiden remise overeen.

Mark van Rooten opende met de gesloten Siciliaan. Een goede keuze, want de meeste zwartspelers hebben hier een grondige hekel aan. Zo ook Hans Aangeenbrug, die veroordeeld was tot het beuken op een hechte veste. Van Rooten bleek de bedoelingen van dit spelsysteem goed te kennen, en kwam in een goed staand middenspel terecht. Aangeenbrug moest alle zeilen bijzetten, maar wist uiteindelijk toch zijn tegenstander met een koningsaanval op de knieën te dwingen.

Martin Krijger kwam al snel een pion voor tegen Peter de Vrieze, en leek met een koningsaanval de winst binnen te halen. De Vrieze begon heel sterk te spelen, en Krijger moest oppassen dat De Vrieze niet uitbrak met zijn sterke dame. Het lukte maar net; met nog slechts twee minuten bedenktijd over had Krijger met matnet rond de zwarte koning gestrikt en gaf De Vrieze op.

Sjaak Spiegels leek te denken dat John van Dalsen Frans wilde spelen, en reageerde met een op het oog vreemde zet: op zijn tweede zet zette hij zijn dame voor zijn koning, waarmee hij zijn eigen loper van de witte velden blokkeerde. Een spannende en mooie partij ontwikkelde zich. De loper van Spiegels bleef lang slecht, maar met zijn zware stukken in het centrum hield hij constant druk. Van Dalsen verdedigde zich sterk, en pas op het eind van de partij, toen het meeste materiaal verdwenen was, kon Spiegels doorbreken, en de winst binnen halen.