Martin Krijger had zich goed voorbereid, en kwam in een vrij onbekende Spaanse variant beter te staan. Bas van de Graaf verdedigde zich hardnekkig, en verbruikte veel tijd. Naarmate de partij vorderde verdween het voordeel voor Krijger, en kwam hij zelf ook in tijdnood. Aan het slot toonde Van de Graaf zich het meest slagvaardig, en verloor Krijger omdat zijn bedenktijd verstreken was, één zet voor hij mat zou gaan. Sjaak Spiegels speelde een prima partij, maar Kedem Gutkind hield zijn stelling gesloten. Spiegels had misschien nog voordeel kunnen behalen met een pionoffer, maar nam dit risico niet, ook al omdat zijn bedenktijd al aardig geslonken was. Beiden hadden vrede met remise. Jan Verduyn den Boer zette in de Noordgouwse derby een venijnige koningsaanval op touw tegen Hans Aangeenbrug. Deze verdedigde zich secuur, en trok langzaam maar zeker het voordeel naar zich toe. Verduyn deed er nog alles aan, maar moest uiteindelijk opgeven. Dick Doeswiijk speelde een prima partij, dacht zelfs gewonnen te staan. Maar ook schaken lijkt wel eens onrechtvaardig. Kees Bimmel nam zijn achterstand voor lief, en ging er met een winstpunt vandoor.

René van Rikxoort zette een mooie sterke aanval op door het centrum. Na lang zwoegen had hij de vesting rondom de koning van Peter Verkaart eindelijk gesloopt, en joeg de vijandelijke monarch het vrije veld in. De koning dacht nog even zijn eigen stukken te kunnen assisteren, maar werd genadeloos mat gezet.