Kedem Gutkind had al snel zijn loper van de witte velden afgeruild, blokkeerde de witte velden en probeerde op de zwarte velden controle uit te oefenen. Bas van de Graaf doorzag het plan, en wikkelde af naar een beter staand eindspel. Door dames te ruilen dacht Van der Graaf de winst binnen te kunnen halen, maar overzag een finesse: Remise. Kees Bimmel en Martin Krijger speelden een in het begin zuiver strategische partij. Na eerst alle stukken een plaatsje gegeven te hebben, opende Bimmel de damevleugel, en kwam iets beter te staan. Geholpen door een randtoren ver in de vijandelijke stelling viel Krijger in het centrum aan, waardoor Bimmel een zwakke pion kreeg. Uiteindelijk viel deze pion, en stortte de witte stelling in, waarop Bimmel opgaf.

Paul Greefhorst maakte in de opening een klein foutje waardoor Piet de Vreede een pion kon winnen. De Vreede verkoos echter het werken aan een betere stelling waarna de zware aanval van De Vreede  op de bewuste pion door Greefhorst even zwaar verdedigd werd. Greefhorst dacht het spel open te kunnen breken en liet de pion gaan voor een betere stelling. Nadat, naar de mening Greefhorst beide spelers een zwakkere zet hadden gedaan bood Greefhorst remise aan. Hij dacht dat als De Vreede een fout zou maken dit een toren zou opleveren. De Vreede dacht echter dat juist hij een toren voor kon komen, maar het doorrekenen lukte op het late uur niet zo goed meer en hij accepteerde de remise. Analyse wees uit dat De Vreede eigenlijk gewoon gewonnen stond.

Teun Brouwer speelde een prima partij, maar maakte op het eind een foutje, waarop Pang Yuen met 3 verbonden pionnen kon doorstoten. Het was lastig te winnen, omdat Brouwer de hele tijd op pat aan stuurde, wat hem alsnog remise zou opleveren. Tot in de verre uurtjes zat Pang na te denken, maar haalde uiteindelijk toch de winst binnen.