Krijger speelde in de opening op positioneel voordeel, maar moest daardoor wel erg oppassen om niet door de zwarte stukken onder de voet gelopen te worden. Uiteindelijk kwam Krijger toch iets beter te staan, maar zag een venijnige tegendreiging over het hoofd. Van der Graaf op zijn beurt beging ook een foutje, en Krijger kwam in een beter eindspel terecht. Door hevige tijdnood aan beide kanten werden veel fouten gemaakt. Eigenlijk verdiende geen van beiden de winst, en was remise de terechte uitslag. Hans Aangeenbrug slaagde er niet in hiervan te profiteren. Hij kwam nog redelijk goed weg met een remise tegen Kedem Gutkind.
Paul Greefhorst verspeelde tegen Teun Brouwer een pion in de opening. In het middenspel kreeg Greefhorst de keus tussen een dameruil of een paardoffer. Hij koos het laatste en verkreeg daarmee drie pionnen en een betere positie waarbij hij de loper van Brouwer kon insluiten. Brouwer dacht dat hij echter een van de insluitende pionnen kon nemen en pende daarmee zijn loper. Met twee pionnen voorsprong en een veel betere stelling was het eindspel een makkelijke race waarbij Greefhorst twee pionnen kon promoveren: 1-0.
Marco Vieveen nam het koningsgambiet van Alexander Greefhorst niet aan, waardoor er een grote druk op het centrum ontstond van beide partijen. Hierbij maakte Greefhorst een foutje waardoor Vieveen met zijn dame de witte stelling binnendrong. Desondanks miste Vieveen de juiste voortzetting, waardoor Vieveen met slechts een pion meer het eindspel inging. Beide spelers hadden weinig tijd meer op hun klok, Greefhorst iets minder dan Vieveen, en daarom accepteerde Vieveen het remiseaanbod niet. Gevolg was dat hij een blunder maakte en op gaf.
Chris van Eldik kwam tegen René van Rikxoort sterker uit de opening en wist een overweldigende koningsaanval op te zetten waarna van Rikxoort moest opgeven.
Erik Nieuwlands liep in zijn partij tegen Henk Bremer mat doordat de dame van Bremer op f7 kon slaan en gedekt stond. Een soort van herdersmat maar dan in de 17e zet.
Nog even terugkomend op de partij van Kees Bimmel. De beslissende partij, een dame-eindspel met voor Kees een pionnetje meer. In de lastige stand vond Kees niet de juiste weg, en remiseerde. Ik heb het eindspel bekeken met Rybka. Een soort computerschaker als de beruchte Fritz, maar aanmerkelijk sterker, rating 3200. Rybka vond de juiste weg, het was een lange, volstrekt onbegrijpelijke zettenreeks. Kees valt dus echt niets te verwijten, schaken is soms zooooo moeilijk….