Kedem gaf aan hoe het moet. Al na een uurtje of zo zat hij na te kaarten. Op mijn vraag wat de uitslag was, antwoordde hij enkel: "Het was koningsgambiet". Ja, dat verklaart alles...

Kees zijn verslag:   Ik koos voor de Franse verdediging. Wit speelde daarop de Tarrasch-variant (Pb-d2).Op de 7^e zet speelde ik Pg-h6 i.p.v. Pg-e7. Een fout in de opening, die uiteindelijk niet meer kon worden rechtgezet. Het initiatief kwam daardoor in handen van wit hetgeen resulteerde in een koningsaanval, die door mij niet meer kon worden geblokkeerd. Na de 48^e zet gaf ik op. Tot dusver Kees zijn verslag voor op de site.....

Als volgende kwam geloof ik Hans. Zijn relaas: Ik had zwart, het was een engelse opening. Geholpen door wat onnauwkeurigheden van wit bouwde ik een sterke aanval op. Met de pion-doorbraak f4 kwam de witte koning onder zware druk. Op de 19^e zet nam ik argeloos op d3, wat  mijn voordeel had kunnen verspelen. Zoals het ging bracht wit een gedwongen zettenreeks op gang wat resulteerde in een stuk meer voor zwart. Toen er een paard met matdreiging naar f3 ging komen gaf wit vlug op.

Alexander met wit wist danzij twee open lijnen flinke druk op de zwarte koningsstelling uit te oefenen. Na een paardoffer verloor Alex nog een toren, maar de vijandelijke koning was uit de hoek gelokt. Alexander ging voort op de ingeslagen weg, en zette de Terneuzense koning midden op het bord mat. Toen ik opmerkte dat het dus eigenlijk een toren-offer en niet een toren-blunder was, bleef Alexander bescheiden...

Peter stond flink in de verdrukking, maar zoals meestal wist hij zich eruit te draaien. Met een pion minder ging hij het eindspel in. Daar had hij de pech dat hij net een tempootje te weinig had, en verloor alsnog.

Sjaak zijn verslag: Eric Roose speelde de Scandinavische verdediging. Na de opening probeerde ik een aanval op te zetten, maar dit leidde tot het afruilen van alle lichte stukken. Na het ruilen van dames en torens stond er een remise eindspel op het bord. Met een stand van 3-1 voor Zierikzee en goede kansen voor Martin en Bas bood ik remise aan. Mijn tegenstander bekeek alle overige partijen en accepteerde het aanbod.

Bas speelde zijn vertouwde Londens systeem, en kwam goed te staan. Iets te optimistich liet hij een vervlakking toe, waarna de stelling open kwam en zijn tegenstander beter bleek te staan. Deze gaf geen krimp meer, en uiteindelijk moest Bas met een verliespartij de rerst van het weekend in.

Ikzelf (Martin) kreeg al heel snel met een offer van een paard tegen twee pionnen op mijn koningsvleugel te maken. Ik moest alle zeilen bijzettenn om de doorgeroken pionnen te stoppen, en het lukte. In het eindspel kon ik met voorzichtig spel mijn materiaalvoorsprong behouden, en won.