We misten Bas en André. Als vervangers deden Herman en Jan mee.
Omdat ik mijn collega-teamleider Alex Jonkheer al een poosje ken, vermoedde ik een beetje tactische opstelling, en gooide ook ons team door elkaar.
Herman mocht het op bord 1 proberen. Als hij zijn dag heeft, is hij even onnavolgbaar als Luiz Suárez bij Ajax, en scoort uit onverwachte hoeken.
Het kwam inderdaad mooi uit. Hun topman kwam toch uit tegen onze topman, aam bord 2.
Herman speelde een Franse opening, met een zetje uit de match van Botwinnik als nieuwtje. Het geheel zag er voor de toeschouwers tamelijk onbegrijpelijk uit. Hans speelde het Froms gambiet, en gaf zijn tegenstander eigenlijk schaakles. De witte stelling stond helemaal vast. Jan speelde tegen Lauer, de meest degelijke van alle Middelburgers, en had het moeilijk. Cees stond vrijwel gelijk, Sjaak stond beter na een heel goed gespeelde Najdorf. Ikzelf dacht een dame te gaan winnen.
Na drie-en-een-half uur spelen hoorde ik de overwinningskreet van Herman. Vanuit een verdediging met een messcherpe counter had hij toch weer gescoord. Hulde!
Hans liep na zijn fantastische opening ook al vrij rond. Jan moest na lang strijden toch opgeven. Cees zijn tegenstander had een wanhoopsaanval ingezet, die Cees eigenlijk verraste. Cees gaf op. Sjaak kwam in tijdnood, met een goede stelling. Helaas te weinig seconden, zijn vlag viel.
2-3, dacht ik. Ik moet winnen. Mijn beoogde damewinst werd ingenieus weerlegd. Ook stukwinst werd het niet. Uiteindelijk een kwaliteit voor een iets mindere stelling. Ik zette alles op alles. Mijn tegenstander liep op tijd in, en blunderde met nog enkele seconden over. 3-3!
Dacht ik.
Hans had zich een beetje misrekend, en bleek niet verder gekomen te zijn dan remise. 2,5 – 3,5 verlies dus.
Maar eigenlijk wel verdiend voor Middelburg. Alex, gefeliciteerd.
Martin