Samen met Bas reed ij naar Middelburg. Onderweg vroeg Bas me naar de komende wedstrijd. Ik zei:: "als speler naar de ratings kijkend, zijn we vroeg thuis. Als teamleuder zeg ik: we moeten de tegemnstander beslist niet onderschatten!".

En zoals altijd had de teamleider gelijk!

We namen plaats in de mooie, goed verlichte zaal. Veel ruimte, goede barservice, kotom, prettig spelen. Bij Peter aan bord zes schuift een jongedame aan. Ik stoot Herman aan :  "heb jij even mazzel!". Herman scoort namenlijk niet best tegen dames. Even later moet ik Herman opbeuren. Marjo, duidelijk ook een dame, schuift aan, aan bord 5. Het bord van de 4 k's.

Ik speel tegen dhr. Beinema, rating 1401, Zelf heb ik 1770.  Al vroeg in de opening denk ik dat hij iets niet goed doet, en speel mijn paard in de aanval. Hetgeen hij dus gewoon negeert ven verder ontwikkelt. Mijn stelling verslechtert zienderogen. Omdat ik teamleider ben, voel ik met genoodzaakt ook naar de ander borden te kijken. Alleen bord 1 is me duidelijk: Hans staat (zoals meestal) gewonnen, de rest twijfelachtig. Snel terug naar mijn eigen bord. Beinema doet precies de zetten, die ik met zijn stelling ook gedaan zou hebben. Ik word ingesnoerd, het is alsof ik tegen een prof speel. Met elke zet een mindere stelling. Op het laatst is mijn enige zet nog h7-h5!. Alle andere zetten verliezen op slag. Peter vraagt of hij een remiseaanbod mag aannemen. Ik kijk nog eens naar de andere borden: Hans ok, Bas beter, Sjaak beter in stelling, minder in tijd, ikzelf sta verloren, Herman.... remise?. Peter mag remiseren, en doet dit later ook.

Hans wint inderdaad, dus we staan voor. Ik vraag me af, hoe lang mijn ellende nog moet duren, en haal een biertje. Eindelijk iets om van te genieten.

Herman remiseert even later met Marjo de Boer, waarmee ik hem uitbundig complimenteer. . .

Bas wint ook, stand 3-1 voor ons. Sjaak staat beter in stelling, maar voor de rest.... Elke zet van hem gaat vergezeld door een vreselijke hoestbui, en veel tijd is er niet meer op zijn uurwerk.

Ik besluit mijn stelling te openen. Goed is het niet, maar als ik zo doorga, moet ik opgeven omdat ik geen fatsoenlijke zetten meer heb. Tot mijn verrassing win ik een pionnetje, en gaat mijn tegenstander in de verdediging, in plaats van me gewoon even plat te walsen. Ik ga verder op de ingeslagen weg, en win nog een pion. Vervolgens is het gewoon uitschuiven, met een gewonnen eindspel. Met schaamte strijk ik het punt op.

Vervolgens wint Sjaak ook. Voordat de vlag valt, beslist zijn betere stelling. Heel cool gespeeld. Sjaak blijkt trouwens heel bekend te zijn. Eva, de jonge tegenstandster van Peter, vraagt of ik Sjaak Spiegels ben. Die kent ze namelijk van een internet-schaaksite. Ik wijs even later de echte Sjaak aan, maar die ontkent in alle toonaarden.

Uiteindelin toch een leuke 5-1 overwinning, we konden toch min of meer tevreden huiswaarts. De volgende en laatste werdstrijd is tegen Terneuzen, Een van de sterkeren....

Een vooraf voorspelbare uitslag dus. De ratings zeggen het. Maar wat hebben we hem geknepen!