In de vierde ronde werden er negen partijen gespeeld waaronder twee met opmerkelijke uitslag: remise. In beide gevallen leek dit de minst voorspelde uitslag te zijn maar ook in schaken is niet alles voorspelbaar.
In de externe competitie versloeg het achttal van de Zierikzee/Scherpenisse combinatie Middelburg 1 met 5-3 via overwinningen van Joost van Eenennaam, Kees van den Nieuwendijk, Peter de Vrieze en Bart Hertog. Olaf van der Sloot en Sjaak Spiegels remiseerden.
Peter de Vrieze-Kees vd Nieuwendijk Na wat metselwerk ( pionnen tegen elkaar ) waren de dame vleugels totaal afgesloten maar zwart had de iets betere stelling met oa een loper op de zwakke G 3 pion. Dat loperoffer kwam zoals verwacht en had een zeer zwakke stelling voor wit tot gevolg. Kees ging voor het pennen van de dame met zijn torenop de h-lijn en dat was niet goed want de zwarte toren werd door de witte dame geslagen welke weer geslagen werd door de g-pion. (Achteraf had dit beter met het paard gedaan moeten worden). Nog beter was om niet te pennen en eerst de ongedekte witte loper te pakken. Nu kon Peter het remise houden met een toren, paard en een loper van de goede kleur tegen een dame en die dubbelpionnen op de h-lijn.
Frans Nijman-Jac Weeland Jac startte vastbesloten zijn tegenstander geen kans te laten en dacht dat het belangrijk was dat Frans in elk geval niet de controle kreeg over de lange witte diagonaal. Dat lukte redelijk maar er had meer ingezeten. Wel was de g-lijn nu open en toen Jac toch nog kort rokeerde zette Frans daar een leuke aanval op. Na heel wat verwikkelingen en gemiste voortzettingen bleken beiden het erover eens dat voor beiden een half pnt een mooie beloning was.
Pieter-Jan van Strien-Fokko Baakman Door een fout van Fokko In de opening kwam zijn stelling onder druk te staan. Vervolgens ging Pieter-Jan over tot een ruil actie waarbij hij een pion won. Doordat Fokko zijn stelling niet op orde kon krijgen verloor hij nog een pion. Daarna speelde Pieter-Jan het gedegen uit en gaf Fokko op.
Marco Vieveen-Erik de Vrieze Marco Vieveen speelde met wit tegen Erik de Vrieze. Vieveen zag halverwege een geniepig pionzetje over het hoofd wat hem een loper koste. De Vrieze was vervolgens de nodige tijd kwijt aan het uitstippelen van een route naar mat, maar had daarbij een witte torenzet niet meegerekend welke de plannen dwarsboomde. Dat leverde voor De Vrieze een hoop overwerk op, want tegelijkertijd had deze tot drie beurten aan toe de kans op een veel sterkere, winnende torenzet achterwege gelaten, waarbij de derde voor wit echt catastrofaal zou zijn. Dat Vieveen, die dit allemaal haarfijn in de smiezen had, een beroep deed op psychologische spelletjes door De Vrieze te laten weten dat deze "het allang had kunnen beslissen" en "je hebt het echt laten lopen" was nog één ding. Vieveen ging zelfs met zijn a-pion zomaar aan de wandel tot aan a7 op weg naar promotie en probeerde tegelijkertijd De Vrieze te verleiden met een remisevoorstel. Dan maar niet de schoonheidsprijs en gewoon zaken doen. "Nee Marco, geen remise". De Vrieze ruilde de dames op de eerste rij af mét schaak, promoveerde zelf als eerste mét schaak en besloot toen eerst maar die opstandige a-pion een halt toe te roepen waarna Vieveen op gaf.
Teun Brouwer-Sjaak Spiegels Teun Brouwer speelde in de opening direct zijn beide centrumpionnen op. Sjaak Spiegels ruilde een van deze pionnen waarop Brouwer met zijn dame moest terugslaan. Omdat de dame midden op het bord stond kon Spiegels zijn paard met tempo ontwikkelen. Om de stukken van zwart tegen te houden speelde Brouwer zijn c- en f-pion op. Hierdoor konden zijn geliefde paarden niet in het spel komen. Hij speelde ook de pion op zijn koningsvleugel op waardoor en veel gaten kwamen. Toen hij eindelijk met zijn paarden naar voren wilde gaan overzag hij dat de zwarte dame zo de witte stelling in kon lopen. Spiegels zag dit wel en besliste de partij door wit mat te zetten.
Iedereen weer bedankt voor de bijdrage. Heb je een verslag? Stuur 'm op naar martin.krijger@outlook.com