Charlois Europoort 2		ZSC
Drunen van, K. (Kees)	2195	Sloot van der, O. (Olaf)	1855	½ - ½
Ouden van den, L.J.F. (Lendert)	2070	Spiegels , S. (Sjaak)	1842	½ - ½
Leer , J.M. (John)	2094	Nieuwendijk van den, C.L. (Kees)	1769	1 - 0
Velde van der, H. (Henk)	2065	Koedoot , S. (Sebastiaan)	1731	½ - ½
Wiering , J. (Jelle)	2017	Breevaart van de, R. (Rick)	1642	1 - 0
Uitenbroek , J.C. (Hans)	2084	Eenennaam van, J. (Joost)	1587	1 - 0
Soerjadi , K. (Kresna)	1961	Snethorst , B. (Ben)	1542	1 - 0
Schroer , M.J. (Marcel)	2135	Rooten van, M. (Marc)	1433	1 - 0
Gemiddelde Rating:	2078	Gemiddelde Rating:	1675	6½-1½

In een gecombineerde wedstrijd van de twee topteams van Charlois Europoort tegen de al gedegradeerde teams van AAS (klasse 1A) en Zie Scherpe Combinatie (klasse 3G) stond voor alle teams alleen nog maar de spreekwoordelijke eer op het spel. Toch werd in onze wedstrijd nog de klok van half zeven gehaald. Deze noeste arbeid leverde de onzen uiteindelijk drie remises op, waardoor de (niet verrassende) uitslag van 6,5 – 1,5 voor de gastheren tot stand kwam.

Voor aanvang deed het combinatieteam uit Zierikzee (http://www.svzierikzee.nl) en Scherpenisse (http://www.svdez.nl/) misschien nog goede zaken aan de borden. Een aantal spelers van het ontvangende team heeft roots op en/of affectie met de Zeeuwse eilanden en gezien de uitspraak dat oude liefde doorgaans niet roest.... wie weet dus nog ergens versterking in de toekomst. Individueel werd daar vooraf in ieder geval flink voor genetwerkt.

Debutant Marc van Rooten was snel klaar op het achtste bord. Na een zet of twaalf maakte een toren achterstand het niveauverschil met de Zeeuwse competitie duidelijk (0-1). Buurman Ben Snethorst hield het iets langer vol, maar was toch niet helemaal wakker gezien de vorken en de daardoor ontstane materiele achterstand. Nog even doorschaken ter afscheid van de derde klasse... (0-2). Rick van de Breevaart kon geen vervolg geven aan zijn resultaat uit de voorgaande ronde (0-3). Onze topscoorder Joost van Eenennaam mocht op het vijfde bord proberen een 50%! score te gaan bereiken. Het zag er hoopvol uit na pionwinst, maar één mindere zet deed de stelling in elkaar vallen (geplaagd door tijdnood?). Gepend stuk kon dubbel worden aangevallen bij een maximale enkele verdediging. Jammer, maar zeker geen schande. Dat gold trouwens ook voor de overige drie benoemde partijen. Gezien de ratingverschillen een logische 0-4 achterstand.

Sjaak Spiegels bracht (op het tweede bord) ZSC op het scorebord. In het eindspel dat bereikt werd na de tijdcontrole had hij een groot voordeel laten verzanden in een klein voordeel. Dan maar remise aangeboden, dat gelijk werd geaccepteerd door zijn tegenstander met de opmerking dat Spiegels vermoedelijk wel gewonnen stond. In de analyse bleek deze winstvoering geen sinecure te zijn (0,5-4,5).

Het tweede halfje werd aangetekend door Sebastiaan Koedoot. Op het vierde bord kwam hij niet lekker uit de opening en gaf een pion in een poging tot wat tegenspel. Dit kwam niet super uit de verf, maar gaf wel aanknopingspunten om de vrijpion van de sympathieke tegenstander onder druk te zetten. In tijdnoodfase werd de (moeilijke) winstvoering gemist door de witspeler, waarna het een kwestie van tijd leek alvorens zwart de vrijpion kon elimineren. Het moment van en de wijze waarop moest goed getimed worden, gezien mogelijke mat- en vorkdreigingen. Via de juiste volgorde (zwarte paardvork op koning en toren, zwarte toren slaat pion, witte paardvork op koning en toren, wit paard slaat toren met aftrekschaak door witte toren, zwart paard slaat toren) werd een remise stelling bereikt, waarin gelijk deze uitslag werd overeengekomen (1-5).

Kees van den Nieuwendijk had voor de tijdnoodfase een pion gewonnen en bood remise aan op het moment dat zijn tegenstander minder tijd had. Tactisch altijd een juist moment, maar de zwartspeler van het derde bord speelde door met als doelwit de witte verzwakte koningstelling. Na het overleven van de tijdnoodfase dreigde van den Niewendijk met mat in één, maar kon zwart via schaakjes zijn dame en paard naar de gewenste velden verplaatsen alvorens de min of meer verplichte passieve verdedigende zet toren naar f8 te spelen (dan wel het remiseaanbod aan te nemen). Daarna bleken de zwarte aanvullende stukken zo goed te staan dat dit een paard opleverde en het punt (1-6).

Tenslotte eindigde Olaf van der Sloot het seizoen zoals hij het begonnen was tegen CSV. Blijkbaar moet de tegenstand rond 2200 zitten om een remise mee te pakken. Eerder in de partij had van der Sloot als eerste bordzitter een pion voorsprong verkregen (en ergens de winst gemist). Remise werd niet aangenomen en na diverse ontwikkelingen in wederom de tijdnoodfase moesten de zeilen worden bijgezet, maar dat leverde dan wel het laatste halfje van dit seizoen derde klasse op (1,5-6,5).

En daarna in een zonnig Rotterdam in de vroege avond de parkeerkosten voldoen als afsluiting van deze laatste ronde. Waar dit voor ons dus een prettige lange schaakmiddag was in een ongedwongen sfeer, zullen met name de reserves van Sliedrecht zo hun gedachten hebben over deze laatste ronde. Daar waar ze zelf minimaal verloor van runner-up Landau zag ze directe degradatiekandidaat Messemaker 2 over haar heenwippen doordat de Gouwenaren gelijk speelden tegen Bergen op Zoom. Kan natuurlijk gebeuren, want elke degradatiekandidaat vecht voor haar kans, maar het gevoel zal in Sliedrecht wellicht dubbel zijn, gezien dat de gemiddelde rating op schrift van de Bergenaren deze ronde een stuk lager was dan normaliter.

En dan de overmijdelijke summon up, recapitulatie, evaluatie, kortom nawoord over dit seizoen. Gewogen en zoals verwacht (veel) te licht bevonden. Erg? Ondanks de uitslagen zijn er toch veel individuele inhoudelijke en onderhoudende partijen gespeeld (lees: niet geveegd worden), met ook her en der de individuele lichtpuntjes. Het grootste verschil in die onderhoudende partijen wordt gemaakt in de tijdnoodfase dan wel de “hardheid” van de tegenstander: simpelweg komen dan de ELO-punten bovendrijven.

Voor de leercurve was het dus zeker goed en ook het zien van en spelen tegen andere gezichten is wel eens leuk (inclusief bezoeken van andere locaties). Ook hebben we op andere vlakken geleerd, want elke medaille schijnt een keerzijde te hebben. Ach ja, schaken is soms net als het leven zelf. Overall outweigh de positieve punten de meer bezwaarlijke kanten. Willen we dit elk seizoen dan zo? Nee, zeker niet. Eenmalig was het prima zo. Al was het alleen maar voor sommige spelers om een FIDE-rating te verkrijgen. En zoals een niet nader genoemde FM in de dop zou zeggen: die rating zegt veel meer dan een KNSB rating. En op persoonlijke titel ben ik het daar na dit seizoen helemaal mee eens...

Tot slot de individuele resultaten van alle spelers van afgelopen seizoen. (Veel)spelers die minimaal de helft van de (maar niet alle) partijen acte de presence gaven: Ben Snethorst (vijf), Olaf van der Sloot (zes), Martin Krijger (zes dan wel zeven), Sjaak Spiegels (zeven) en Rick van de Breevaart (acht). Maar dat alle ronden meespelen blijkbaar echt loont (dus toch die noeste arbeid?) blijkt uit de absolute 'top'scoorders van het combinatieteam, want de drie hoogste individuele scores komen van de spelers die ook als enige drie alle negen wedstrijden hebben meegespeeld. Dit betreft Joost van Eenennaam (3,5 uit 9 inclusief remise tegen een FM), Sebastiaan Koedoot (met 3 uit 9 opeens remise specialist) en Kees van den Nieuwendijk (met 2 uit 9 en vooral een indrukwekkende start en pijnlijke ervaring tegen RSR). Vermeldenswaardig is nog dat teamcaptain Martin dit seizoen zijn individuele aspiraties opgeofferd heeft voor zijn werk als teamcaptain, waarvoor dank. Dit laatste ook voor alle overige basisspelers en invallers (die zeker hun graantjes meepikten her en der!).