Volgende week kon de beslissing wel eens vallen in de titelrace, dan staan de partijen Gutkind-Van de Graaf en Aangeenbrug-Krijger op het programma.

Kedem Gutkind en Martin Krijger gingen beiden voor de volle winst om nog een goede kans op het kampioenschap te behouden. Krijger kreeg in een Franse partij flink ruimtevoordeel en leek beter te staan. Gutkind had moeite zijn ontwikkeling af te maken, en Krijger dirigeerde de pionnen op de koningsvleugel naar voren. Uiteindelijk bleek dit niet goed, Gutkind brak met de thematische zet f7-f6 de stelling open en zette de tegenaanval in. Krijger zag zijn bedenktijd verder slinken en zette te snel, hij overzag hoe gevaarlijk het binnendringen van een vijandelijke toren was en kon even later opgeven.

Bas van de Graaf had het niet gemakkelijk tegen Kees Bimmel, die met goed spel de stelling in evenwicht hield. De partij leek op remise af te stevenen, maar Bimmel vergreep zich. Hij pakte een stuk vast en bedacht daarna dat een andere zet toch beter was, maar hij had het stuk al aangeraakt en moest ermee spelen, met verlies van de partij als gevolg.

Hans Aangeenbrug slaagde er in een Damegambiet niet in een betere stelling te krijgen dan de met wit spelende Kees van den Nieuwendijk. In het eindspel had hij wel een pion meer, maar dankzij zijn goede eindspeltechniek wist Van den Nieuwendijk de remise vast te houden.

Marco Vieveen zijn laatste zege in de competitie dateerde van half januari, toen won hij van Frans Nijman. Nu stonden beiden weer tegenover elkaar, en ook nu weer won Vieveen. Al snel maakte Nijman een paar foutjes, die door Vieveen vakkundig werden afgestraft.

Sjaak Spiegels speelde met wit het Marshall-gambiet, en zwartspeler

Piet de Vreede wist dat hij met deze opening een centrumpion zou achterraken, maar daar een mooie open lijn voor in de plaats kreeg. Hoe dit tot een voordeel uit te spelen was hij helaas even kwijt: op alle tegenaanvallen wist Spiegels het juiste antwoord en zo naderden ze het eindspel waar Spiegels ook nog een randpion op de a-lijn wist buit te maken.  De Vreede, een trouwe volgeling van de Belgische schaakdocent Jan Gooris, wist dat je in zo’n situatie zo weinig mogelijk stukken moet ruilen en de toestand op het bord zo ingewikkeld mogelijk moet maken.