Kees van den Nieuwendijk opende met een zelden gespeelde opening, en leek op de damevleugel een overwicht te krijgen. Bas van de Graaf reageerde opmerkelijk door met de pionnen die zijn eigen koning bescherming boden, de aanval op de witte koningsstelling te openen. Hij veroverde een stuk, maar met de aanval van wit die daarop volgde moest hij weer materiaal teruggeven. Van de Graaf behield wel een sterke aanval op de witte koning, en wist na afruil van de dames de gevaren te neutraliseren, waarna hij een gewonnen eindspel over hield.
Martin Krijger stond al snel beter, maar Fokko Baakman wist met originele zetten telkens materiaalverlies te voorkomen. Het duurde tot de 38e zet eer Baakman eindelijk geen antwoord meer had en opgaf.
Jos de Kort zadelde Peter de Vrieze al snel op met een geïsoleerde dubbelpion, die jezelf meestal in de weg staat en slecht te verdedigen is. Even later zag Verkaart ook nog pionverlies op de koningsvleugel over het hoofd waardoor zijn koning aardig op de tocht kwam te staan. Er ontstonden allerlei matdreigingen en Verkaart zag zich genoodzaakt zijn dame tegen een toren te geven om zijn koning te redden. Het was definitief uit toen Verkaart ook een toren kwijtraakte, en De Kort feliciteerde met zijn sterke spel.
Ben Snethorst verraste Piet de Vreede met het fianchetto van beide lopers, een ongebruikelijke opening. De Vreede zorgde dat op zijn koningsvleugel alles veilig stond voor de rokade maar liet de andere vleugel onbeschermd door zijn loper naar het centrum te spelen. Door deze blunder verloor hij op de zesde zet al een pion en de toren op a8. Hij overwoog meteen maar op te geven maar omdat er pas 5 minuten waren gespeeld besloot hij het nog even te proberen. Doordat hij op a8 met de dame had teruggeslagen ontstond er een klein overwicht op de lange diagonaal, gesterkt door een stevig centrum, bezet door twee paarden.
Er gebeurde een wonder: Snethorst kreeg een wat mindere stelling ondanks het materiële overwicht en moest steeds verder terugkrabbelen waarbij zijn eigen torens vrijwel buiten spel kwamen te staan. Tenslotte wist de Vreede langszij te komen en via een matdreiging een paard tegen twee pionnen voor te komen. Op dat moment stelde hij, mede gezien de stelling, remise voor wat Snethorst -ook moegestreden - accepteerde.
Met zwart slaagde een zeer sterk spelende Kees Bimmel erin de stelling van Paul Greefhorst, enkele weken gelden nog vijfde op de ranglijst, volledig op te rollen. Leuk detail is dat Greefhorst zijn stelling ten onder ging aan penningen. Een penning is, dat een aangevallen stuk niet weg kan omdat dan een nog hoger stuk verloren zou gaan. Greefhorst is penningmeester van de club…
Marnix den Boer is net terug van een wereldreis en had bijna drie maanden niet geschaakt. Reden voor Pang Yuen direct fors in de aanval te gaan, met de dame ver in de vijandelijke stelling. Den Boer speelde rustig door en won enkele tempo’s door de dame te verjagen. In het eindspel kwam De Boer gewonnen te staan, en sloeg het remiseaanbod van Yuen af. Met snelle zetten wilde hij de partij beslissen, te snel, zo bleek al snel. Hij blunderde een stuk weg en Yuen kon alsnog de winst grijpen.
Peter de Vrieze liet een paard slaan tegen een pion. Tegenstander Marco Vieveen ging breed grijnzend verder en leek iets
later met een paard zelfs een toren te kunnen slaan. Hij doorzag de val en hield het bij een afruil met een loper. De grijns bleef, maar even later sloeg hij de verkeerde pion waardoor De Vrieze met een schaakje de stelling gelijk trok. Weer iets later verloor Vieveen door een verkeerde voortzetting een stuk waardoor de party in zijn nadeel kantelde en van een grijns geen sprake meer was. Vieveen gaf op en was nog lang daarna aan het anayseren.