Een overwinning was absoluut nodig, om zicht op lijfsbehoud te houden. Het begon goed, heel goed. Ikzelf won vanuit de opening met een mooie koningsaanval. Zonder zelf in gevaar te komen, was het in 20 zetten eigenlijk al beslist. Arend vroeg me even later: ” hoe staan de anderen, kan ik op remise aansturen?’. Terwijl ik de andere partijen aan het taxeren was, meldde hij: “laat maar, ik ga winnen”. Dat deed hij ook, al was het leien dakje toch niet zo heel glad. Hans bewees weer eens, een echte 1e-bordspeler te zijn. Zijn tegenstander deed in een Pirc Lc4, waar eigenlijk Lb5 gewenst is. Dit onnauwkeurigheidje leidde Hans’ aanval in, die op fraaie wijze gevoerd werd. Richard's Witte Leeuw begon goed en de beoogde stelling werd snel bereikt. Tegenstander Steijn speelde echter voorzichtig en goed tegen en Richard had (te) veel tijd nodig om steeds een nieuw plan te bedenken. In tijdnood, met nog steeds de betere stelling, vergiste hij zich in een afruil, sloeg met het verkeerde stuk terug, waardoor Steijn via een tactische wending de partij won. 3-1, Vuiltje aan de lucht? Jazeker! Bas stond tikje minder, Herman, in tijdnood, viel aan (is dit nieuws?). Niels stond slecht, en Sjaak had met iets minder materiaal kansen. Niels redde het niet. Met bewonderenswaardige inzet bleef hij zoeken, maar zijn slechte loper, en twee pionnen minder, maakten de stelling hopeloos. Herman speelde een Siciliaanse opening met van zwart een vroeg pion a6,voordat Pf6 gespeeld was,zodat Herman daarop reageerde met pion c4. Hij kwam goed uit de opening,hoewel dat de nodige tijd vroeg,ook al omdat hij een pionoffer voorbereidde ter inleiding van een koningsaanval. Die kwam er spijtig genoeg niet echt uit,hoewel een eerste "nabeschouwing" leerde,dat Herman het mogelijk wel iets beter had kunnen doen. Uiteindelijk kwam zijn tegenstander ook in tijdnood,maar,in inmiddels mindere stelling,overschreed Herman als eerste op de 37e zet de tijd. Sjaak had een gevaarlijke aanval, vergezeld door een vrijpion. Waarschijnlijk had hij minimaal remise, maar zijn sterke tegenstander strafte een paar mindere zetten bekwaam af. 4-3 voor Souburg. Bas had ondertussen met hard werken een iets mindere, in een iets betere stelling omgezet. Hij moest dus winnen, en vocht voor iedere centimeter. Maar de lopers van ongelijke kleur verdeelden de macht over het bord in twee gelijke kampen. Onontkoombaar remise. Aangezien de overige concurrenten, op Middelburg na, niet verloren, staan we nu nog vaster op de laatste plaats. Ziet er slecht uit? Ja. Hopeloos? Hoeft niet. Streep eronder, de volgende tegenstander heet Vlissingen 1. Laten we ons goed voorbereiden, we kunnen nog vijfde worden. Terecht Gesteld; we zijn toch goed genoeg voor de Hoofdklas!