In de 13e ronde van de interne competitie van Schaakvereniging Zierikzee bleef de kop van de ranglijst intact doordat de vier sterkste spelers onderling niet verder kwamen dan remise. De goed in vorm zijnde Erik de Vrieze profiteerde door met een overwinning iets dichterbij te komen.
Kees van den Nieuwendijk had al een keer verloren van Martin Krijger en stond tegen zijn gewoonte in slechts vijfde op de ranglijst. Hij mocht nu de witte stukken aanvoeren tegen Krijger en kwam met licht voordeel uit de opening waardoor Krijger een paar zetten moest doen die hij eigenlijk liever niet deed. Maar tot zijn opluchting deed Van den Nieuwendijk niet de agressieve zetten waar hij bang voor was. Nadat beiden hun koningen een veilige plek hadden gegeven stond Krijger zelfs iets beter, en hij overdacht een stevige aanval. Maar toen bood Van den Nieuwendijk remise aan wat Krijger na lang denken aannam. Bij latere analyse bleek deze uitslag terecht. De aanval waar Krijger op zat te broeden was niet goed geweest…
In het andere topduel dacht Sjaak Spiegels de koningsstelling van Jac Weeland te kunnen blokkeren zodat deze niet mee zou kunnen rokeren. Weeland had veel bedenktijd nodig om de Houdini-act te bedenken om uit de problemen te komen maar het lukte. Beiden hielden een stevige stelling over zonder zwakke plekken en kwamen oo remise overeen.
Peter de Vrieze opende tegen zijn gewoonte in met de damepion. Daarop volgde een zware aanval van Frans Jansen op zijn koningsstelling. De aanval zwakte af en Jansen probeerde door het opofferen van enkele pionnen de vaart erin te houden. De Vrieze ruilde intussen zoveel stukken als mogelijk, waarna hij in het eindspel twee pionnen voorbleef. Met een piondoorstoot door het midden sloot hij de partij winnend af.
Coen Hennipman had tot aan deze ronde alleen van Peter de Vrieze verloren en stond verdienstelijk tiende op de ranglijst. Nu kwam hij Erik de Vrieze tegen, de zoon van Peter. Hij liet zich een paar keer verrassen en verloor een kwaliteit en een paar pionnen. Dat was teveel, Hennipman gaf op. Voor zijn geruststelling: meer De Vriezes zijn er niet op de club.
Mark van Rooten opende met het koningsgambiet. een opening waarbij je een pion offert voor een mooie aanval. Maar Pieter-Jan van Strien ging er niet op in en offerde zelf een pion. Na een verkeerde ruil raakte van Rooten deze pion weer kwijt en Van Strien brak door met zijn torens. Van Rooten schrok ervan, blunderde, en gaf op.
Eric Bouman speelde zijn laatste wedstrijd voor Zierikzee, hij verhuist en gaat bij Middelburg spelen. Jammer voor Zierikzee, de vereniging raakt nu niet alleen een prettig mens en goede schaker kwijt, maar Bouman was ook alweer enkele jaren secretaris van de club. Vanaf 1973 was Bouman ook al enkele jaren lid van Zierikzee. In deze partij kon Bouman ondanks grote druk de verdediging van Marco Vieveen niet openbreken. Deze kwam zelf mooi terug maar zag over het hoofd dat hij schaak stond, waardoor de stand in evenwicht bleef en Bouman zonder te verliezen en zonder iemand een slecht gevoel te geven afscheid nam van de club.
Paul Greefhorst en Fokko Baakman begonnen met dezelfde zetten zodat de stellingen na zeven zetten nog steeds elkaars spiegelbeeld waren. Waarschijnlijk al vanwege de naderende kerst was het voornaamste wapenfeit nog her ruilen van paarden en lopers. Toen vonden beiden dat ze toch wel de tegenstander ook iets mochten gunnen en werden het snel eens over de remise.