Lijstaanvoerder Teun Brouwer kwam tegen Kees van den Nieuwendijk al snel een pion achter. En wat nog erger was, zijn koning stond als aan de grond genageld vast midden in de stelling. Van den Nieuwendijk offerde een loper om te stelling open te breken. Brouwer sloeg de loper direct om toen pas te zien dat er mat in twee op volgde en gaf op.
Sjaak Spiegels verraste Martin Krijger door een gesloten Siciliaan te spelen. Er ontstond een langzaam en ingewikkeld spel om belangrijke velden dat aardig in evenwicht bleef. Uiteindelijk was het Spiegels die de stelling opende met een aanval op de koning van Krijger. Deze wist telkens de goede verdediging te vinden waarna beiden, in tijdnood gekomen, besloten tot puntendeling.
Pieter-Jan van Strien zette een centrale pion al snel naar voren in een gesloten Siciliaan. Er ontspon zich een strijd om die pion die Eric Bouman een pion opleverde. Maar Van Strien greep de mogelijkheden die extra ruimte biedt optimaal aan in de strijd die erop volgde. Hij kreeg initiatief maar overzag dat Bouman enkele zaken heel goed doorgerekend had. Bouman kwam twee pionnen voor en slaagde erin een pion te laten promoveren tot dame. Dat was Van Strien te veel van het goede en hij gaf op.
Kim Fierens offerde in de opening een pion waarna de strijd met Ben Snethorst echt losbrandde. Na een fors gevecht om de belangrijke velden, en veel stukken ruilen, belandden beiden in een onduidelijk eindspel. Vermoeid door het vele denkwerk besloten ze de buit te delen: remise.
Wim van de Waarsenburg won een paar pionnen in de opening maar hij kon zijn stelling niet goed ontwikkelen. Hij wilde een toren afruilen maar overzag dat tegenstander Marnix den Boer een veld gedekt had, en gaf op.
Peter de Vrieze had flink in de problemen kunnen komen als Fokko Baakman een ijzersterke torenzet met matdreiging gezien had, maar Baakman had zijn focus op een simpel pionvorkje gericht. De Vrieze kon nu met het opjagen van Baakmans dame het initiatief veroveren en materiaal winnen waarna Baakman opgaf.
Kees Bimmel kon lange tijd geen zwakke plekken vinden in de gedrongen maar hechte veste van René van Rikxoort. Na grondig denkwerk te hebben verricht offerde hij een kwaliteit, waarmee hij zetten later het geïnvesteerde materiaal met winst terugwon. In het eindspel wikkelde hij dit voordeel professioneel af naar winst.
Met Paul Greefhorst achter het bord ben je altijd van speltakel verzekerd. Hij opende sterk, won een pion en bezorgde Marco Vieveen enkele lelijke gaten in zijn stelling. Vieveen kon niet meer rokeren en Greefhorst zag talrijke prachtige aanvalszetten. Maar vergat zijn verdediging en plots was hij een belangrijke loper kwijt. Nu was Vieveen in de wolken en dacht eraan de stelling van Greefhorst eens flink onder handen te nemen. En maakte ook een fout, wat hem op zijn beurt een loper kostte. Hij gaf op, zijn stelling was in een puinhoop veranderd.