De wintercompetitie van Schaakvereniging Zierikzee is weer gestart. Gewoontegetrouw wordt daarbij uitgegaan van de eindstand van het seizoen ervoor waardoor nummer 1 tegen nummer 2 speelde, 3 tegen 4, enzovoorts.

Verassingen vielen er niet te noteren, Sjaak Spiegels is de eerste koploper.

 

Martin Krijger kwam iets beter uit de opening waarop Ben Snethorst besloot lang te rokeren. Omdat Krijger al kort gerokeerd had was dit van Snethorst een soort oorlogsverklaring. Maar wel een verkeerde. Krijgers aanval kwam snel op gang en hij stond al spoedig gewonnen. Alleen zag hij de goede voortzetting niet. Snethorst kreeg tijd om de schade te repareren en Krijger kwam door dreigende tijdnood in de zorgen. Toen hij de dames kon ruilen was een remisestelling ontstaan waarop beiden met een half punt genoegen namen.

 

Marnix den Boer maakte een foutje in de opening, het Vierpaardenspel. Sjaak Spiegels ging vol in de aanval en sloot de vijandelijke stelling op, veroverde een stuk en moest nog wel lang doorschaken voor Den Boer opgaf.

 

Kim Fierens had al weken naar de partij tegen Erik de Vrieze uitgekeken omdat de remise van vorig seizoen hem nog steeds dwars zat. De Vrieze zette de opening zó gecompliceerd op dat het hem een pion kostte, waar Fierens vervolgens niet veel aan had. Tot De Vrieze dacht de macht te grijpen door met een centrumpion op te stomen. Fierens kon de pion net nog stoppen en veroveren en maakte vervolgens ook nog een paard buit waarop De Vrieze opgaf.

 

Na een riskante opening met een vaag gambiet bracht Frans Jansen in grote moeilijkheden. Hij kwam daar nog goed uit omdat Chris van Eldik als gewoonlijk zoveel mogelijk stukken afruilde en daarmee weer zijn voordeel weggaf. Jansen bedacht een gecompliceerde afruil wat hem zowaar na maar liefst 50 zetten een pion opleverde. Deze kleine strijder liep door naar het promotieveld, en met het vooruitzicht dat het pionnetje zou promoveren tot een machtige dame gaf van Eldik op.

 

Pieter-Jan van Strien begon vanuit de opening al zijn stukken te ontwikkelen waarop Herman Knop reageerde door veel pionnen op te spelen. Toen de lopers van de witte velden hierna afgeruild werden bleek dit een nadeel voor Knop. Zijn stelling vertoonde de nodige gaten. Van Strien ging vol in de aanval en Knop kwam na enige zetten stukken te kort om de aanval te pareren, waarop mat volgde.

 

Kees van den Nieuwendijk kreeg van Jac Weeland weer het ultrascherpe Albins Tegengambiet voorgeschoteld. Wijzer geworden door eerdere onderlinge partijen omzeilde Van den Nieuwendijk menig valletje waarbij Weeland wel een paar pionnen verloor. Laatstgenoemde kwam flink in de problemen, ook al omdat zijn bedenktijd flink geslonken was. Toen kreeg hij de goede flow te pakken en kwam met snelle én goede zetten weer helemaal terug in de partij, waarbij ook de bedenktijd van Van den Nieuwendijk flink slonk. Weeland haalde opgelucht adem. En beging vervolgens geheel ontspannen de verliezende afgrijselijke blunder. Schaken kan wreed zijn.

 

Peter de Vrieze stoomde al snel met zijn pionnen op waar Mark van Rooten zijn handen vol aan had om ze af te stoppen. Het leverde De Vrieze wel een extra pion op, en toen Van Rooten bij een dameruil ook nog een lastige penning onderschatte kwam De Vrieze gewonnen te staan en gaf Van Rooten op.

 

Paul Greefhorst speelde tegen John van Dalsen, die erom bekend staat met venijnig pionnenspel een zeer gesloten stelling te creëren. Greefhorst kon dit voorkomen waardoor er na de opening toch ruimte bleef om het spel te maken. Hij greep in de 19e zet de kans om een stuk te verkrijgen tegen een pion en kwam daardoor ook iets beter te staan. Greefhorst kon door het tegenhouden van een rokade van Van Dalsen met aanvallende stukken op de koningsvleugel zijn positie versterken. In een poging die aanval te neutraliseren blunderde Van Dalsen in de 25e nog een stuk weg en was de strijd gestreden. Tenminste, dat zou je zeggen: het leek wel of Van Dalsen geprikkeld door die laatste blunder gewoon de partij wilden winnen. Hij verdedigde magnifiek en Greefhorst, slaagde er lange tijd niet in zijn twee stukken voorsprong uit te buiten en moest zelfs nog een dreigende mataanval van J Van Dalsen gaan verdedigen. Maar ja, twee stukken achter bleek 45 zetten later toch een te groot verschil: 1-0