Kleine jongens worden groot. The pupil teaches the master. Übung macht den Meister. We eindigden het vorige verslag over het wel en wee van Zie Scherpe Combinatie met de neergeschreven hoop dat we onze spelers de volgende wedstrijd tegen Middelburg ook weer succesvol om een boodschap zouden kunnen sturen. Het achttal van deze 2 april bestaande uit Martin Krijger, Arend Bandsma, Sjaak Spiegels, Sebastiaan Koedoot, Rick van de Breevaart, Ben Snethorst, Bart Hertog en Joost van Eenennaam bewees dat ze haar kopmannen en ratingkanonnen Hans Aangeenbrug en Olaf van der Sloot (dit keer) niet nodig had om de rekening van de boodschappen wederom aan de (in volle sterkte opgekomen) tegenstander te presenteren. Na een bloedstollende middag werd iets over zessen schaakklub Souburg en barman Walter Franse bedankt voor de ter beschikking stelling van ruimte en tijd alsmede werd tegenstander Middelburg bedankt voor de spelvreugde, beleving en spanning en last but not least, ook niet onbelangrijk, de 3,5 – 4,5 overwinning. Een overwinning die Zie Scherpe Combinatie bijna zeker maakt van een uiteindelijke klassering boven de promotie/degradatie zone.
Als laatste binnen, als eerste weg. En niet met het door hem gewenste resultaat. Dick Wolters had zich zijn partij op het zesde bord tegen ZSC-er Bart Hertog ongetwijfeld anders voorgesteld. Na wat telefonisch verkeer verscheen Wolters een kwartier na het aanvangstijdstip in het Souburgse etablissement (de locatie waar Middelburg normaal speelt was bezet, dus was er uitgeweken naar neutraal terrein). In het middenspel offerde Hertog een kwaliteit met een pion als compensatie. Wolters verkeek zich daarna op het springende paard en moest de kwaliteit weer teruggeven, waarna Hertog de stelling spoedig verzilverde. 0-1. Een goed begin is het halve werk.
Ben Snethorst wist bij zijn derde invalbeurt voor het combinatieteam resultaat te boeken. Na in de eerste twee invalbeurten een korte rokade te hebben gescoord, werd deze derde maal het gelukkig geen lange rokade. Snethorst wist de koningsstelling van Joost Kerssemakers op het vijfde bord op te blazen en daarmee ZSC op 0-2 te zetten. Knappe pot van Snethorst tegen iemand met ruim 200 ELO-punten meer. Driemaal is scheepsrecht.
Op het bord met het grootste ratingverschil van ruim 300 punten nam teamcaptain Martin Krijger het heldhaftig op tegen Johan de Wolf. Na speciaal zijn GSM nog eens te hebben gecheckt op de uit-stand kon de partij beginnen. De partij verliep tot aan de 17e! zet volgens de banen der theorie. Wat de heren daarna op het bord toverden was ook zeer correct; de hele partij verliep volgens de WFH van Krijger tussen +0,50 en -0,10, waarbij Krijger verreweg de meeste zetten in de plus stond, maar dat was te weinig om er winst uit te halen. Na de 26e zet besloten ze tot een zeer terechte remise. Bij latere analyse bleek dat als er iemand voor de winst zou gaan hij aan het kortste eind zou trekken. 0,5 – 2,5. Huisvlijt kent geen spijt en een goede voorbereiding is het halve werk.
Joost van Eenennaam deed zijn status van supersub weer eer aan door op het achtste bord Alex Jonkheer te verslaan. Heel even werd tijdens de partij er gevreesd voor het lot van Jonkheer. Niet zozeer qua de uitslag van de partij, want ondanks dat hij naar eigen zeggen in hogere zin gewonnen had gestaan, logen de vier pionnen achterstand er niet om. De wedstrijdspanning bracht nogal wat Middelburgse hoestbuien met zich mee, die gelukkig over waren toen Jonkheer op zijn bekende plaats aan de bar kon plaatsnemen. 0,5 – 3,5. Men moet het ijzer smeden wanneer het heet is.
Nog één puntje uit de resterende vier wedstrijden. Moest kunnen toch? Maar zoals gewoonlijk niet te vroeg victorie kraaien en niet de huid verkopen voordat de beer geschoten is. Rick van de Breevaart leek op het vijfde bord tegen Marcel Nellen op een bepaald moment toch wel de beer in het vizier te krijgen voor een half stukje huid, maar somewhere along the line verdween de beer uit het vizier en werd juist van de Breevaart met de houtjes het bos in gestuurd. Geen schande om te verliezen van één van de topscoorders dit seizoen in de hoofdklasse (Nellen staat inmiddels op 6,5 uit 8). 1,5 – 3,5. Soms zit het mee, soms zit het tegen.
Sjaak Spiegels kende een moeilijke middag tegen Maarten Westerweele. Na lang weerwerk te hebben geboden werd de achterstand van een loper Spiegels funest. Westerweele kon wat elementaire pionnen opsnoepen en met een minderheid aan materiaal kun je niet succesvol op twee fronten tegelijk strijden. 2,5 – 3,5. When the going gets tough, the tough get going.
Arend Bandsma dacht op het tweede bord een voordelige stelling te krijgen in de opening doordat hij Paul Koster dwong om zijn koning naar f1 te zetten. Maar toen Koster dit na heel lang denken had gedaan, bleek dit juist voordeliger te zijn voor wit. Toen was het aan Bandsma om in de denktank te gaan om de voor de hand liggende voortzetting van wit (Dd2 en dan Te1) zo goed mogelijk te ontkrachten. Hoewel alles binnen de remisemarge bleef, had de Middelburger heel de tijd het betere van het spel. Pas toen Bandsma kon vluchten in een toreneindspel wist hij qua stelling echt gelijk te komen. Toen de zwarte toren actief genoeg was kon Koster ook geen pogingen meer doen zonder risico te lopen; een remise aanbod van zijn kant was het logische gevolg. Bandsma nam dit aan waardoor ZSC in ieder geval een wedstrijdpunt zou overhouden aan deze wedstrijd, maar eigenlijk was dat niet genoeg. 3-4. It aint over till the fat lady sings.
Dat halve puntje zou dan moeten komen van Sebastiaan Koedoot. Tegen Sjaak Steijn was hij op zet 19 al twee pionnen achter gekomen. Hij dacht een kleine kwaliteit te winnen, maar had zich op voorhand verkeken op de volgorde van zetten die daarna door Steijn onberispelijk in de juiste volgorde werden uitgevoerd. Daarna ontspon zich een strategisch gevecht in een gesloten stelling, waarbij beide heren diverse tactieken in de stelling brachten, welke dan weer ontweken werden door de tegenstander. Koedoot probeerde te compliceren en Steijn probeerde te neutraliseren. Nadat verplicht de dames eraf gingen en Steijn de eerste tijdnoodfase zonder kleerscheuren overleefde, leek het een kwestie van tijd voordat die twee extra pionnen zich toch gingen uitbetalen. Wellicht dat het alcoholvrije bier Koedoot soelaas bood, maar juist op het moment dat de witte pionnen op de damevleugel te zaak leken te gaan beslechten, verslikte nu Steijn zich in de zettenvolgorde. Via toren x pion op b7 viel hij de loper op a7 aan (met nu een vrijpion op a5). Koedoot kon dan wel de loper op d6 met zijn toren pakken, iets wat twee zetten daarvoor niet kon. Op zich geen probleem, omdat de loper op a7 dan ook viel. Wat de sympathieke Steijn echter overzag door de niet verwachte zetten van daarvoor, dat zwart daarna kon doorslaan op de op d3 staande ongedekte andere witte loper. Van +3 naar -2 en een stelling waarin de twee eens zo sterke witte pluspionnen plotsklaps twee zwakke geïsoleerde pionnen bleken. We hebben het allemaal wel eens meegemaakt… (en nog niet eens zo lang geleden). Koedoot bood met de zet daarop (toren d6) remise aan. Aangezien deze controlerende zet duidelijk maakte dat er niets meer in de stelling zat voor wit om op winst te kunnen spelen en de bedenktijd van Steijn ook fors slonk nam deze het aanbod aan. Teamwinst binnen! 3,5 – 4,5. Het venijn zit hem in de staart.
Met deze draw na vijf uur spelen een zwaarbevochte overwinning op Middelburg. Twee weken na de overwinning in Souburg op de gelijknamige SK, nu dus op dezelfde locatie wederom de zoete smaak der overwinning. Negen wedstrijden gespeeld, negen wedstrijdpunten. Had tot stand kunnen komen door een Giri-tje. Evenveel wedstrijdpunten als Souburg 2, maar met 37 (36 bordpunten zou een nog groter eerbetoon zijn aan Dr. Awish Giri) bordpunten op de derde plaats.
Zoals ook vorig ZSC-verslag gezegd: we zouden het prima vinden om na tien ronden nog steeds de middenweg te bewandelen. Niet zozeer als ode aan ’50 (per)cent’ Giri, maar met tien uit tien zou deze gulden middenweg AKA de derde/vierde plaats en handhaving een feit zijn. De laatste wedstrijd spelen we tegen degradant Scheldeschaak, welke ondanks het haar in deze ronde bezegelde lot zeker niet te onderschatten is. Gebaseerd op de ratinglijsten van 1 februari jongstleden kwam Scheldeschaak (met gemiddeld 1680) deze ronde hoger achter de borden dan de onzen! Bij de slechtst mogelijke uitslag bij de andere wedstrijd (Souburg 2 - Middelburg) in de laatste ronde ‘volstaat’ een verlies 1,5 – 6,5 om handhaving veilig te stellen (en die vermaledijde mogelijke promotie/degradatiewedstrijd te vermijden indien er als vijfde geëindigd wordt). What are the odds?
Er bestaat ook nog de kans om als tweede te eindigen: Het Witte Paard 4 zou dan moeten winnen van De Zwarte Dame en wijzelf moeten dan winnen van Scheldeschaak. And again, what are the odds? Nou als de hoofdklasse ons iets geleerd heeft de laatste jaren is dat alles, maar dan ook echt alles mogelijk is, ook al is de kans nog zo klein… Genoeg met het rekenwerk, laat de laatste gemeenschappelijke ronde maar komen!
Oja, bij deze feliciteren we de winnaar van deze kandidatenklasse Het Witte Paard 4. Hoewel de gemiddelde leeftijd wel iets hoger, en de gemiddelde rating iets lager, ligt dan die van Karjakin, eveneens een terechte winnaar. De aanhouder wint. If at first you don’t succeed, try, try again. Mit Harren und Hoffen hat's mancher getroffen.