Snethorst zette in een partij waarin beide stellingen stevig in de steigers stonden een pionaanval door het centrum op. Best gewaagd, want zijn koningsstelling kwam een beetje open. Maar met de zet d4-d5 forceerde Snethorst de beslissing. In één keer viel hij een zwarte loper aan en dreigde mat. Het kostte De Jonge zijn loper, maar hij gaf niet op en bleef moedig doorspelen. Snethorst maakte echter geen fout en nam na een verdiende overwinning de koppositie over van zijn tegenstander.

In een Nimzo Indiër ruilden Kees van den Nieuwendijk en Bas van de Graaf binnen 19 zetten de meeste stukken en besloten tot een vreedzame puntendeling: een salonremise!

Nieuw lid Jac Weeland verraste Aat Brakel met de zogenaamde Orang Oeten, een beetje vreemde opening die je verfoeit of ervan houd. Brakel dacht goed na en hield de stelling keurig in balans. Het eindspel was pot-remise vanwege de lopers van tegengestelde kleur: de ene is de baas over de witte velden, de andere heerst over de zwarte.

Marco Vieveen en Peter de Vrieze speelden een boeiende partij met een zeer ongebruikelijk eindspel. Vieveen gaf op omdat hij dacht dat hij een pion van De Vrieze niet meer kon tegenhouden op weg naar een promotieveld. Dit had echter nog makkelijk gekund waarbij De Vrieze zelfs nog op zijn tenen had moeten lopen om niet te verliezen.

Fokko Baakman speelde een uitstekende partij tegen Hans Aangeenbrug, en kreeg zelfs een sterk paard in het centrum. Het kostte Aangeenbrug aardig wat hoofdbrekens, maar wonder boven wonder slaagde hij erin het paard alle vluchtvelden te ontnemen, en het daarna aan te vallen. Dit was Baakman te machtig en het kostte hem de partij.

Paul Greefhorst kreeg een aardige aanval op de stelling van Johan van de Velde. Toen Van de Velde dacht iets terug te veroveren zette hij zijn dame in. Het machtige stuk ging verloren, wat voor Van de Velde het einde van de partij betekende.

Pang Yuen ging er tegen Kedem Gutkind eens goed voor zitten en verdedigde zich met hand en tand tegen zijn jonge opponent. Gutkind moest lang zwoegen om zijn eindspel met uiteindelijk drie pionnen meer te winnen.

Mark van Rooten opende met de zogenaamde “gebakken lever aanval”, een uiterst agressieve speelwijze in het Italiaans waarbij wit al snel een paard offert op f7 en vervolgens een bloedstollende jacht opent op de zwarte koning. Die werd ook in deze partij helemaal opgejaagd naar het middenveld. Zwartspeler Marnix den Boer slaagde er telkens net in de vijandelijke dreigingen te weerleggen, en langzaam maar zeker droogde het kruit van Van Rooten op. Uiteindelijk werd hem dat ene paard minder fataal; na ook nog de dames geruild te hebben kon hij opgeven, maar wel terugkijken op een spectaculaire partij.

Chris van Eldik schreef voor zichzelf historie. Hij won van John van Dalsen die een stuk weggaf en bereikte met zijn derde plaats in de ranglijst de hoogste notering sinds hij in 1977 lid werd.

Henny de Jonge strafte enkele foutjes van Peter Verkaart genadeloos af en scoorde haar eerste zege in deze nog jonge competitie.

Frans Nijman en René van Rikxoort vonden beiden dat ze een heel prettige partij gespeeld hadden. Van Rikxoort bleek zelf zo tevreden dat hij remise aanbood, waarbij hij zichzelf eigenlijk tekort deed; hij stond een kwaliteit voor. Nijman aanvaardde het aanbod dan ook graag.

Na een remise en een nederlaag scoorde Kees Bimmel dan toch zijn eerste overwinning. Slachtoffer van zijn dadendrang werd Dick Doeswijk die nog wel de hele partij flink tegengas gaf maar uiteindelijk de vlag moest strijken.

Teun Brouwer speelde een originele partij waarbij Martin krijger maar moeilijk vat kon krijgen op de telkens weer onvoorspelbare zetten van de witspeler. Uiteindelijk belandde Brouwer zijn koning dan toch in een matnet, midden op het bord.