Hierna overviel Herman me met de vraag of hij remise mocht nemen. Na een vluchtige blik op de andere partijen vroeg ik hem door te spelen. Even later kwam Herman met de mededeling dat Cees remise aangeboden was. Dan allebei maar, besloot ik.
Later bleek dat Herman toch had kunnen winnen.Ikzelf offerde in de opening een pion, en kreeg deze uiteindelijk terug, plus een betere stelling. Pas op de 50e zet gaf mijn tegenstander op. Sjak had het moeilijk tegen de altijd gevaarlijke Smits. In hevege tijdnood verloor Sjaak een stuk, en gaf op.
Dan Hans aan bord 1 nog, die moest winnen voor een gelijkspel. In de wandelgangen mopperde Hans al, dat het niet lekker liep. Met nog drie minuten voor Hans'tegenstander, en 6 voor hemzelf, stond een gecompliceerde stelling op het bord. Hans met wit had een pion op de zevende rij, met de zwarte koning erachter. Kwestie van koning wegjagen en je bent er. Maar de witte koningsstelling lag open, en er dreigde mat en stukverlies. Hans baande zich een weg door alle rekenwerk, en de zetten vlogen over en weer. Tot Hans zijn toren eindelijk op die laatste rij posteerde met die veelzeggende blik van Hans. Als hij je zo aankijkt is er geen redden meer aan. De HWP'zuchtte, keek, keek nog eens, berustte, en gaf op. Een half uur van stilte (leek het) brak aan. Iemand vroeg: "wat doe je". Nog een keer moest hij zeggen dat hij opgaf.
De mededeling dat de dreigende vrijpion volkomen ongedekt stond, drong eerst niet door. Met een grimlach drong het besef tot hem door dat hij opgegeven had in een waarschijnlijk eindelijk gewonnen staande stelling.
1 Aangeenbrug R Pauwels 1791 1-0
2 De Vrieze G van Rij 1998 0-1
3 Krijger N Wegman 1671 1-0
4 Spiegels Smits 1678 0-1
5 Bimmel Colssen 1500 rem
6 Jukkenekke Perezic 1362 rem